Stray Dogs Against All Odds

Φίλοι ή εχθροί?Υπόθεση πολιτισμού...(αδέσποτα σκυλιά κ φιλοζωική μέριμνα)

Φίλοι ή εχθροί; Υπόθεση πολιτισμού…

Απροστάτευτα ζώα, απροστάτευτοι άνθρωποι και ένας νόμος για την προστασία των αδέσποτων με αμφίβολη αποτελεσματικότητα και ισχύ

Δευτέρα 26 Μαΐου 2008, αδέσποτος σκύλος, επιτίθεται σε μαθήτρια γυμνασίου και την δαγκώνει. Τετάρτη 28 Μαΐου το περιστατικό επαναλαμβάνεται σε άλλη μαθήτρια. Ανατρέχοντας σε αρχεία του Δήμου Αλεξανδρουπόλεως, μόνο για τους μήνες Απριλίου και Μαΐου του 2008, θα βρει κανείς τουλάχιστον 4 παρόμοια περιστατικά, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι έγγραφες αιτήσεις σχολείων, που ζητούν από τον Δήμο να απομακρύνει τα αδέσποτα από τους προαύλιους χώρους τους, αλλά και από την ευρύτερη περιοχή, διότι πολύ συχνά τίθεται σε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα των μαθητών.
Υπάλληλοι του Δήμου υποστηρίζουν ότι: «Ο Δήμος είναι υπεύθυνος μόνο για τα αδέσποτα. Όσον αφορά τα σκυλιά αυτά, οι υπάλληλοι του αρμόδιου τμήματος πρέπει να τα μαζεύουν, να τα στειρώνουν, να τοποθετούν ειδικό τσιπάκι στο λαιμό τους και να τα αφήνουν στο μέρος από όπου τα πήραν. Από την άλλη μεριά, αυτοί που έχουν σκυλιά (οι ιδιώτες), είναι υποχρεωμένοι βάσει νόμου να τους περνούν ειδικό τσιπάκι, το οποίο θα περιέχει τα στοιχεία τους. Επιπλέον πρέπει να τα εμβολιάζουν και να τα παρακολουθούν γενικά, προκειμένου να μην δημιουργούν προβλήματα στους κατοίκους της περιοχής».
Μέχρι στιγμής ,όλα αυτά είναι σύμφωνα και με τον Νόμο 3170 ΦΕΚ 191/Α/29.7.2003, ο οποίος ορίζει τις υποχρεώσεις των ιδιοκτητών σκύλων, τις υποχρεώσεις των κτηνιατρικών συλλόγων και τέλος τις υποχρεώσεις των Δήμων απέναντι στα αδέσποτα, τα οποία βάσει του νόμου αυτού συμπεριλαμβάνονται στην περιούσια του Δήμου στον οποίο ζούνε. Ο ίδιος όμως νόμος ορίζει ότι πέραν της προστασίας αυτής, οι Δήμοι υποχρεούνται να φιλοξενούν τα αδέσποτα σε καταφύγια ζώων συντροφιάς της περιοχής τους, καθώς και να οργανώνουν προγράμματα φιλοξενίας και υιοθεσίας, πράγμα που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει ούτε καν ως σχέδιο.






Η «ΚΙΒΩΤΟΣ» και τα αιτήματα από τον Δήμο

Το φιλοζωικό σωματείο «ΚΙΒΩΤΟΣ» , το οποίο λειτουργεί στην Αλεξανδρούπολη, επανελειμένα έχει έρθει σε επαφή με τον Δήμο, προκειμένου να μεριμνήσει για διάφορα θέματα σχετικά με τα αδέσποτα. Από τις απάνθρωπες δηλητηριάσεις αδέσποτων, προκειμένου να «καθαρίσουν» οι γειτονιές, μέχρι τα άρρωστα και πραγματικά επικίνδυνα σκυλιά που όντως θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα και την υγεία των πολιτών και κυρίως των παιδιών, ο Δήμος έχει πολλούς λόγους, για τους οποίους θα έπρεπε να δραστηριοποιηθεί και να λύσει αυτό το ευαίσθητο θέμα, που εν τέλει είναι και θέμα πολιτισμού.
Το φιλοζωικό λοιπόν σωματείο υποστηρίζει ότι η υπόθεση αυτή δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σπασμωδικά, καθώς το πρόβλημα μοιραία θα διαιωνίζεται. Τονίζει ότι η δημιουργία «καταφυγίων-γκέτο» για τους τετράποδους φίλους του ανθρώπου, απαιτεί τεράστια κονδύλια και για τον λόγο αυτό ελλοχεύει ο κίνδυνος τα μέρη αυτά να μετατραπούν τελικά σε άθλιες φυλακές, όπου η πείνα, η δίψα, οι ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής, οι αρρώστιες και οι μαζικές ευθανασίες, τελικά αντί να βοηθήσουν θα εξοντώσουν τα αδέσποτα ζώα.
Έτσι η «ΚΙΒΩΤΟΣ», έχει ζητήσει από το Δήμο να πάρει 4 βασικά μέτρα, τα οποία σύμφωνα με τους ειδικούς θα δώσουν μακροπρόθεσμα μεν, αλλά οριστικά μία λύση. Ζητάει λοιπόν πρώτον, το αρμόδιο τμήμα του Δήμου να εξασφαλίζει την κλινική στείρωση, τον εμβολιασμό και την περίθαλψη των αδέσποτων. Εφόσον ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία τονίζει ότι τα ζώα πρέπει να επανατοποθετούνται στο χώρο από όπου προήλθαν. Επιπλέον θα πρέπει να δημιουργούνται κίνητρα για την στείρωση των ιδιόκτητων σκύλων και αυτό γιατί συχνά οι κάτοχοί τους, αφήνουν τα κουτάβια του κατοικιδίου τους (ή και τα ίδια τα κατοικίδια όταν τα βαρεθούνε) στους δρόμους και έτσι πολλαπλασιάζεται συνεχώς ο αριθμός των αδέσποτων. Δεύτερον, το φιλοζωικό σωματείο εστιάζει την προσοχή στην αναγκαιότητα της ηλεκτρονικής σήμανσης, καταγραφής και ταυτοποίησης, τόσο των δεσποτικών, όσο και των αδέσποτων ζώων. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που εξασφαλίζει έναν λεπτομερή έλεγχο της κατάστασης, ενώ φυσικά οι κυρώσεις για τους παραβάτες πρέπει να κατοχυρωθούν. Το τρίτο αίτημα της «Κιβωτού» από τον Δήμο, είναι να εξασφαλιστεί η δημιουργία προγραμμάτων υιοθεσίας για τα αδέσποτα και κακοποιημένα ζώα, ώστε τα σκυλιά να μην καταδικάζονται σε βάρβαρο ισόβιο εγκλεισμό και παράλληλα να ανοίγει χώρος για νέες περιπτώσεις που έχουν ανάγκη από φροντίδα και περίθαλψη. Το τέταρτο αίτημα κρίνει απαραίτητη τη δημιουργία ενός προγράμματος ενημέρωσης των πολιτών, σχετικά με το ποια θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι στα αδέσποτα. Το σωματείο τονίζει ότι το πρόβλημα των αδέσποτων που σε ένα ευρύτερο επίπεδο, μαστίζει όλη τη χώρα, θα λυθεί μόνο αν οι πολίτες συνειδητοποιήσουν το βαθύτερο νόημα και την αξία της υγιούς ζωοφιλίας και επιπλέον αν κατανοήσουν οι ιδιοκτήτες των κατοικίδιων ότι πρέπει να είναι υπεύθυνοι και συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Η υπόθεση των αδέσποτων πρόκειται ουσιαστικά για πρόβλημα παιδείας και πολιτισμού. Γι’ αυτό και η επιμόρφωση πάνω στον τομέα αυτόν κρίνεται απαραίτητη για μικρούς και μεγάλους.
Τέλος, το σωματείο προτείνει τη σύσταση μικρών νοσηλευτικών σταθμών, μέσα στην πόλη, όπου θα λαμβάνει χώρα η περίθαλψη, ο εμβολιασμός, η στείρωση κλπ των ζώων, ενώ παράλληλα οι σταθμοί αυτοί θα αναλαμβάνουν και την πληροφόρηση των πολιτών σχετικά με θέματα των αδέσποτων.
Αν αυτά βέβαια συνέβαιναν, δεν θα υπήρχαν τα επαναλαμβανόμενα κρούσματα δηλητηριασμένων σκυλιών και επιθέσεων αγελών σε πολίτες του Δήμου. Σχολεία και καταστηματάρχες δεν θα κάνανε παράπονα συνεχώς για επιθέσεις που δέχονται από αδέσποτα ή τουλάχιστον όλα αυτά θα μειώνονταν στο ελάχιστο. Ωστόσο από τα στοιχεία προκύπτει ότι το πρόβλημα συνεχίζει να υπάρχει και μάλιστα να αυξάνεται διαρκώς.
Μάλιστα, ενάμιση μήνα πριν τις τελευταίες επιθέσεις που δέχτηκαν κάτοικοι της πόλης από αδέσποτα, το φιλοζωικό σωματείο, είχε αποστείλει έγγραφο στον Δήμο Αλεξανδρούπολης (τέλη Μαρτίου 2008), όπου υποστήριζε ότι ουσιαστικά δεν είχε λειφθεί κανένα μέτρο, παρά τις συνεχείς πιέσεις που δεχόταν ο Δήμος τόσο από πολίτες, όσο και από το ίδιο το σωματείο. Επιπλέον τόνιζε ότι οι υπεύθυνοι, όχι απλά δεν προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση και να δραστηριοποιηθούν όπως αρμόζει, αλλά δεν ήταν καν σε θέση να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος του προβλήματος.



Μια ευρύτερη ματιά

Το πρόβλημα σαφώς και δεν υφίσταται μόνο στον συγκεκριμένο τον Δήμο. Γενικότερα, η Ελλάδα δεν έχει την εικόνα της πιο «φιλόζωης» χώρας στη διεθνή σκηνή. Είναι λοιπόν πρόβλημα που χαρακτηρίζει ολόκληρη τη χώρα και που πολλές φορές έχει κάνει την Ελλάδα αντικείμενο κριτικής και καταγγελιών από διάφορους διεθνείς οργανισμούς. Μάλιστα φιλοζωικές οργανώσεις (κυρίως δυτικοευρωπαϊκές) παρουσιάζουν την Ελλάδα ως χώρα ακραίου βασανισμού των αδέσποτων και έχουν προσπαθήσει πολλές φορές να μποϊκοτάρουν μέσω των ιστοσελίδων τους τον τουρισμό, λόγω πολύ σημαντικών και απάνθρωπων κρουσμάτων κακοποίησης και κακομεταχείρισης ζώων. Φυσικά το κράτος δεν αποδεικνύει την έλλειψη δραστηριοποίησης σε θέματα πολιτικής για τα ζώα μόνο απέναντι στους τετράποδους φίλους του ανθρώπου. Αρκεί να αναφερθεί ότι τουλάχιστον μέχρι πρότινος η χώρα δεν εφάρμοζε την απαγόρευση του εμπορίου προϊόντων που προέρχονται από είδη υπό εξαφάνιση, αδρανούσε στις καταγγελίες για τις παράνομες εισαγωγές προϊόντων από δέρμα σκύλου και γάτας, (κάτι που αποτελεί και εξαπάτηση του καταναλωτή) και τέλος δεν κρατούσε σταθερή θέση για την προστασία των φαλαινών, πράγμα που από τις διεθνείς επιτροπές ερμηνεύεται ως τάση που ευνοεί την άρση της φαλαινοθηρίας. Υπάρχουν βέβαια αρκετές ενστάσεις από ποικίλες κατευθύνσεις, για το εάν η στάση της χώρας έχει πράγματι αλλάξει ή αν το κράτος συνεχίζει να κωφεύει. Έτσι, είναι ευνόητο το γιατί ο «φάκελος» της Ελλάδας, είναι από τους πιο επιβαρυμένους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ζητήματα πολιτικής των ζώων.


Θετικός ή αρνητικός ο νόμος 3170/2003;


Για τον νόμο αυτό πολλά έχουν γραφεί και ακόμα πιο πολλά έχουν ειπωθεί. Οι αντιδράσεις είναι αμέτρητες τόσο από Δήμους, στους οποίους έχει ουσιαστικά πεταχτεί το μπαλάκι επίλυσης του προβλήματος από την κυβέρνηση, όσο και από φιλοζωικά σωματεία, αλλά και από απλούς πολίτες. Το πρόβλημα έγινε ακόμα πιο αισθητό κατά την περίοδο προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων, το καλοκαίρι του 2004, όταν ως δια μαγείας έπρεπε να εξαφανιστούν όλα τα αδέσποτα, τουλάχιστον από τις κεντρικές γειτονιές της Αθήνας. Και τότε το ίδιο ερώτημα έμοιαζε να απασχολεί όλους τους πολίτες: Πού κατέληξαν αυτά τα ζώα, τα οποία ξαφνικά εξαφανίστηκαν από τα συνήθη στέκια τους; Αποκορύφωμα στην υπόθεση αυτή (ή απλά κορυφή του παγόβουνου) ήταν η εξόντωση των αδέσποτων του Ζαππείου, για τα οποία παρεμπιπτόντως κανείς δεν είχε ενδιαφερθεί πριν. Φυσικά, για ακόμη μία φορά οι υπεύθυνοι διαβεβαίωσαν ότι όλα έγιναν νόμιμα και ότι τα αδέσποτα βρίσκονται σε προστατευμένους χώρους. Από την άλλη ελάχιστοι φιλόζωοι φαίνονται να πείθοντα από τις διαβεβαιώσεις αυτές..
Ο νόμος λοιπόν αυτός, αρχικά μοιάζει να δίνει μία απάντηση στο ερώτημα, του τι θα απογίνουν τελικά τα αδέσποτα σε αυτήν τη χώρα. Σίγουρα αποτελεί ένα μεγάλο βήμα για μία χώρα όπου πριν δεν είχε κανέναν νόμο που να μεριμνεί για τα ζώα που κυκλοφορούν στους δρόμους της επικράτειάς της και από την μία χρειάζονται προστασία και περίθαλψη, ενώ από την άλλη μπορούν να δημιουργήσουν και πληθώρα προβλημάτων στους πολίτες της.
Θετικός λοιπόν ο χαρακτηρισμός του νόμου, αλλά με πολλές ελλείψεις, οι οποίες, πρέπει να διορθωθούν.

Τα «κενά» του νόμου

Ο νόμος λοιπόν για την Ελλάδα αποτελεί μία νομοθετική τομή για τον τρόπο διαχείρισης των αδέσποτων και αυτό διότι, πάρα τις όποιες αντιδράσεις, τόλμησε να νομοθετήσει τη λύση «εμβολιασμός-στείρωση-επανατοποθέτηση». Ίσως αυτό να ακούγεται κάπως απόλυτο και σκληρό, αλλά πρέπει να λειφθεί σοβαρά υπόψη ότι η άλλη πλευρά προτείνει τον εγκλεισμό σε άσυλα και την ευθανασία.
Αν λοιπόν μέχρι στιγμής ο νόμος είναι αναποτελεσματικός, αυτό οφείλεται σύμφωνα με τους ειδικούς (μέλη φιλοζωικών σωματείων, κτηνιάτρους, υπεύθυνους τμημάτων Δήμων κλπ) σε ορισμένες ελλείψεις, οι οποίες πρέπει σύντομα να συμπληρωθούν. Πρώτον, το κράτος μετέθεσε το πρόβλημα αυτό στους Δήμους, χωρίς να μεριμνήσει για τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων και για την πρόσληψη εξειδικευμένου προσωπικού, προκειμένου η συγκέντρωση και η περίθαλψη των ζώων να γίνεται με κατάλληλο τρόπο. Έτσι, εξαιτίας της έλλειψης έμπειρου και κατάλληλα εκπαιδευμένου προσωπικού η περισυλλογή των ζώων γίνεται, είτε από ανειδίκευτους εργάτες, είτε από μέλη φιλοζωικών οργανώσεων, τα οποία όμως δεν επαρκούν για την διεκπεραίωση του έργου, ενώ τα καταφύγια είτε δεν υπάρχουν καθόλου, είτε υπολειτουργούν. Δεύτερον, ενώ ο νόμος παραδέχεται ότι το πρόβλημα δημιουργείται από την εγκατάλειψη των δεσποτικών (δηλ ιδιόκτητων) σκύλων, τελικά δεν κατοχυρώνει κανένα πρόστιμο για όσους ασυνείδητα τα εγκαταλείπουν. Τρίτον, ο νόμος από την μία τονίζει ότι μετά τον εμβολιασμό τους, την στείρωση και την πιθανή απαιτούμενη περίθαλψη (εάν το ζώο έχει πρόβλημα υγείας), πρέπει να επιστρέφεται στο μέρος από όπου βρέθηκε, παράλληλα υποστηρίζει ότι τα αδέσποτα δεν θα πρέπει να αφήνονται κοντά σε σχολεία, νοσοκομεία, γηροκομεία και πάρκα όπου παίζουν παιδιά. Συνεπώς, το κομμάτι αυτό του νόμου μπορεί να χαρακτηριστεί ως πρακτικά αδύνατο να εφαρμοστεί. Τέταρτο «σκοτεινό» κομμάτι του νόμου αποτελεί το ότι σύμφωνα με αυτόν, αδέσποτα είναι μόνο τα σκυλιά. Για τις γάτες λοιπόν δεν θα γίνει τίποτα; Επειδή δεν γαβγίζουν και δεν δαγκώνουν δεν θα πρέπει να προστατεύονται; Και μήπως είναι λίγες οι φορές που σε κεντρικά σημεία πόλεων κείτονται σκοτωμένες γάτες στη μέση του δρόμου, χτυπημένες από αυτοκίνητα και μηχανάκια; Όσο άσχημη και ντροπιαστική είναι για μία πολιτισμένη χώρα η εικόνα πεινασμένων, διψασμένων και συχνά ετοιμοθάνατων σκυλιών μέσα στο δρόμο, άλλο τόσο θα έπρεπε να ενοχλεί τους υπεύθυνους και η εικόνα των τραυματισμένων ζώων, είτε αυτά είναι γάτες, είτε σκύλοι.


Ένα ακόμα σημαντικό σημείο που παραλείφτηκε είναι το κίνητρο που θα πρέπει να δίνεται για την υιοθεσία αδέσποτων από τα δημοτικά καταφύγια, αλλά και για τον εμβολιασμό των δεσποτικών σκύλων. Για παράδειγμα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, σύμφωνα με τους ειδικούς υπάρχουν σχετικές επιδοτήσεις αλλά και κυρώσεις για όσους προβαίνουν σε παραβιάσεις, ώστε ο νόμος να γίνεται πρακτικά εφαρμόσιμος και να μην αποτελεί ένα ακόμα ευχολόγιο. Το ίδιο ισχύει και για το πρόγραμμα εκπαίδευσης και ενημέρωσης σχετικά με την υπεύθυνη ιδιοκτησία κατοικίδιων και την υγιή φιλοζωία, το οποίο προς το παρόν δεν φαίνεται να έχει εφαρμοστεί πουθενά.
Ένα ακόμα θέμα που προέκυψε από τον νόμο αυτό είναι η διακίνηση των ζώων σε χώρες του εξωτερικού (κυρίως της Ευρώπης) όπου τα αδέσποτα βάσει νόμου τοποθετούνται σε κυνοκομείο μέχρι να βρεθεί οικογένεια να τα υιοθετήσει. Βέβαια μέχρι τώρα δεν υπάρχουν αρκετές αποδείξεις για το εάν τελικά συμβαίνει το παραπάνω ή εάν τα ζώα καταδικάζονται σε ευθανασία, χρησιμοποιούνται για πειράματα ή έστω εάν απλά μένουν φυλακισμένα για όλη τους τη ζωή. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι η διακίνηση ζώων χωρίς την παρουσία ιδιοκτήτη, χαρακτηρίζεται ως εμπορική πράξη, ακόμα και αν υπάρχουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά. Επιπλέον όταν κάθε χρόνο υπάρχει ένα συνεχώς αυξανόμενο παραεμπόριο κατοικίδιων και όταν 7.500 αδέσποτα διακινούνται σε διάφορες χώρες προς υιοθεσία ετησίως, κρίνεται απαραίτητος ο έλεγχος που θα διασφαλίσει τη μεγαλύτερη δυνατή διαφάνεια της διαδικασίας. Από τη μία το μέγεθος των αριθμών προκαλεί υποψίες για παράνομο pet trafficking, το οποίο αποσκοπεί στην μετατροπή των ζώων σε γούνες και δέρματα για αξεσουάρ όπως τσάντες, ζώνες κλπ, σε χρησιμοποίησή τους ως πειραματόζωα για φάρμακα και καλλυντικά ή τέλος στην καταδίκη τους σε ευθανασία ή ισόβιο εγκλεισμό σε παράνομα καταφύγια. Η υπόθεση λοιπόν είναι πολύ πιο σοβαρή από όσο αρχικά φαινότανε και γι’ αυτό απαιτείται πιο αυστηρή ρύθμιση από την νομοθεσία.
Ωστόσο, δεν θα ήταν πρέπον με βάση τη γνώμη των περισσότερων φιλοζωικών οργανώσεων να καταδικαστεί ο νόμος αυτός, που αποτελεί και την πρώτη ουσιαστική προσπάθεια εκ μέρους του κράτους να αντιμετωπίσει το θέμα αυτό. Απλά, η πρώτη προσπάθεια εφαρμογής με τις ελλείψεις που εντοπίζει, δίνει και το έναυσμα να συζητηθούν και επιπλέον ρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν, αρκεί φυσικά οι αρμόδιοι φορείς να ενδιαφερθούν. Αν εγκαταλειφθεί η προσπάθεια αυτή, βάσει της εφαρμογής του νόμου 3107/2003, τότε η χώρα καταδικάζεται να επιστρέψει σε αναχρονιστικές λύσεις, όπως οι φόλες, ο μπόγιας και οι ευθανασίες, πράγμα που δεν θα έκανε κανέναν πολίτη περήφανο για τη χώρα και τη νομοθεσία της, η οποία πρέπει να προστατεύει τις ζωές των ζώων αυτών και όχι να τις αφαιρεί και μάλιστα νόμιμα.
Βέβαια, το θέμα των παράνομων εξαγωγών δεν ήταν πριν την εφαρμογή του νόμου αυτού άγνωστο, ούτε για την κοινή γνώμη, ούτε για τους αρμόδιους φορείς. Ήδη το 2002 είχαν δημοσιευθεί στον ελληνικό Τύπο πολλές καταγγελίες της Ομάδας Πρωτοβουλίας για την Έρευνα Εξαγωγής Αδέσποτων Σκύλων (ΟΠΕΕΑΣ), σύμφωνα με τις οποίες, μεγάλος αριθμός αδέσποτων που διοχετεύεται σε δυτικοευρωπαϊκές χώρες, καταλήγει να χρησιμοποιείται ως πειραματόζωα ή αξιοποιείται το δέρμα τους για την κατασκευή παιχνιδιών καθώς και στο παραεμπόριο γούνας.

Πρέπει να σταματήσει η εξαγωγή των αδέσποτων στο εξωτερικό;

Ο φόβος αυτών των πιθανοτήτων δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να σταματήσει τις εξαγωγές των ζώων σε χώρες όπου η από χρόνια καλλιεργημένη αγνή ζωοφιλία θα μπορούσε να χαρίσει στους τετράποδους φίλους του ανθρώπου μία καλύτερη ζωή. Αυτό που θα πρέπει να αλλάξει είναι ο νόμος και κυρίως η αυστηρότητα των ποινών που θα πρέπει να κατοχυρώνει για τους παραβάτες, ώστε να ελέγχει αυτούς που διακινούν τα ζώα και να εξασφαλίζει τελικά, ότι τα αυτά καταλήγουν σε ασφαλή χέρια.
Από την άλλη ούτε και όλα τα φιλοζωικά σωματεία φαίνονται να συμφωνούν σχετικά με το αν και το πώς θα πρέπει να γίνεται η διακίνηση των ζώων σε ξένες χώρες και για το εάν τελικά ο νόμος 3170/2003 είναι επαρκής ή όχι (σχετικά με τη διακίνηση).
Σύμφωνα με πολλά σωματεία η διακίνηση των ζώων είναι ασφαλής μόνο όταν τηρούνται οι παρακάτω προϋποθέσεις. Πρώτον η έκδοση πιστοποιητικού υγείας από τις αρμόδιες κτηνιατρικές υπηρεσίες των νομαρχιών, δεύτερον όταν υφίσταται υπεύθυνη δήλωση ότι το ζώο δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για πειραματικούς ή άλλους επιστημονικούς σκοπούς, τρίτον εφόσον υπάρχει το βιβλιάριο υγείας του σκυλιού, τέταρτον όταν υπάρχει το πιστοποιητικό ηλεκτρονικής σήμανσης, πέμπτον όταν υπάρχει το αντίγραφο της υπεύθυνης δήλωσης παραλαβής από το δήμο και έκτον και σημαντικότερον όταν εξασφαλίζεται πάντοτε η ύπαρξη βεβαίωσης του αναγνωρισμένου φιλοζωικού σωματείου της περιοχής για τον προορισμό του ζώου με τα πλήρη στοιχεία του φυσικού προσώπου που θα το υιοθετήσει. Εφόσον γίνονταν σεβαστές οι ρυθμίσεις αυτές, διασφαλίζεται σε μεγάλο βαθμό ότι τα αδέσποτα που αποστέλλονται στο εξωτερικό δεν θα κινδυνέψουν με οποιονδήποτε τρόπο.Βέβαια και αυτή η άποψη δεν ξέφυγε από το κριτικό στόχαστρο τόσο των πολιτών, όσο και των άλλων φιλοζωικών σωματείων, τα οποία υποστηρίζουν ότι ούτε και αυτά τα μέτρα είναι ικανά να διασφαλίσουν την ασφάλεια των ζώων. Για την ακρίβεια καταγγέλλουν ότι ορισμένες Νομαρχιακές Διευθύνσεις Κτηνιατρικής, εκδίδουν βεβαιώσεις χωρίς τα απαραίτητα δικαιολογητικά. Σε αυτό το σημείο δεν είναι και λίγες οι φορές που πολιτικά πρόσωπα υποστηρίζουν ότι είναι απαραίτητο να τροποποιηθεί η υπουργική απόφαση, ώστε να γίνει πολύ αυστηρότερη και να μην αφήνει περιθώρια για παραβάσεις ,οι οποίες εν τέλει αποτελούν και μεγάλο πυρήνα δυσφήμισης της Ελλάδας στο εξωτερικό.




Ο ρόλος της ενημέρωσης και της φιλοζωικής παιδείας

Αυτό στο οποίο πάντως συμφωνούν όλα τα φιλοζωικά σωματεία, είναι η συνταγματική κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ζώων και η αναθεώρηση του νομοθετικού πλαισίου προστασίας, ώστε να γίνει πολύ αυστηρότερο. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος σύμφωνα με τα μέλη των σωματείων, ώστε να γίνει σεβαστή και κοινά εφαρμόσιμη η προστασία τους. Επιπλέον θα πρέπει οι Δήμοι να τιμωρούνται όταν δεν πληρούν με υπευθυνότητα το έργο τους για την προστασία τόσο των ζώων, όσο και των πολιτών που συχνά κινδυνεύουν από τις επιθέσεις που δέχονται. Το ίδιο ισχύει και για τους ιδιοκτήτες ζώων. Και αυτοί με τη σειρά τους θα πρέπει να υπόκεινται σε σοβαρές κυρώσεις όταν δεν τηρούν το γράμμα του νόμου, σύμφωνα με το οποίο απαγορεύεται να εγκαταλείπουν τα ζώα τους στο δρόμο, πρέπει υποχρεωτικά να τους τοποθετούν τσιπάκι (ηλεκτρονική σήμανση) με τα στοιχεία του ζώου, ενώ παράλληλα πρέπει να φροντίζουν με συνέπεια για τον εμβολιασμό και γενικότερα για τη υγεία του σκύλου τους. Επιπλέον το κράτος θα πρέπει να κατοχυρώσει την λειτουργία ενημερωτικών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων, είτε αυτά τα αναλάβουν οι Δήμοι, είτε λειτουργήσουν απευθείας ως κρατικά προγράμματα. Αν όμως λειτουργήσουν μέσω των Δήμων (όπως ισχύει θεωρητικά μέχρι τώρα) θα πρέπει και πάλι να ελέγχεται το έργο που παράγει προς αυτήν την κατεύθυνση ο εκάστοτε Δήμος και να δέχεται και πάλι κυρώσεις όταν δεν το πραγματοποιεί. Βέβαια θα πρέπει να τονιστεί ότι και το κράτος από τη μεριά του θα πρέπει να παράσχει στους Δήμους την αναγκαία χρηματοδότηση, ώστε η παραγωγή του έργου αυτού να είναι εφικτή. Επιπλέον θα πρέπει να επανδρωθεί ο Δήμος με κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό, ώστε να μην γίνονται αυθαιρεσίες και λάθη.
Τέλος τα μέλη των φιλοζωικών οργανώσεων τονίζουν ότι το πώς συμπεριφέρονται στα ζώα οι πολίτες ως μονάδες, αλλά και το κράτος, αντιπροσωπεύοντας ολόκληρη τη χώρα, είναι αναμφίβολα δείγμα του πολιτισμού μας. Δεν φτάνει κάποιος να είναι φιλάνθρωπος για να θεωρηθεί μορφωμένος και καλλιεργημένος άνθρωπος, πρέπει παράλληλα να σέβεται και να προστατεύει το περιβάλλον στο οποίο ζει και δραστηριοποιείται και μέρος του περιβάλλοντος αυτού, είναι και τα ζώα, τα οποία έχουν ανάγκη από τη φροντίδα όλων μας. Όλα τα σωματεία δέχονται ότι ο νόμος είναι νόμος και ακόμα και με τις ελλείψεις του πρέπει να γίνεται σεβαστός, όμως και η δραστηριοποίηση των πολιτών δεν παύει να είναι απαραίτητη. Η κοινωνική ευαισθητοποίηση σε θέματα όπως τα περιβαλλοντικά ή και η φιλοζωία, μπορεί να φέρει μεγάλες αλλαγές τόσο στην ελληνική κοινωνία, όσο και στο περιβάλλον, στο οποίο ζούμε και σίγουρα δεν είναι ωραίο να βλέπουμε καθημερινά ζώα να αργοπεθαίνουν αβοήθητα δίπλα μας. Περιβάλλον δεν είναι μόνο τα δάση, τα φυτά, οι λίμνες, οι θάλασσες και τα ποτάμια, είναι και τα ζώα που χρειάζονται την μέριμνα όλων μας. Μπορεί τα φιλοζωικά σωματεία να μην συγκρούονται για την συγκεκριμένη υπόθεση μόνο με τους δήμους και το κράτος, αλλά να έχουν και πολλές διαφορές μεταξύ τους. Αυτό όμως για το οποίο όλα τα σωματεία συμφωνούν μεταξύ τους, είναι το ότι η υγιής φιλοζωία και η συνειδητή και υπεύθυνη ιδιοκτησία κατοικίδιων είναι πάνω από όλα θέμα παιδείας και καλλιέργειας, πράγμα για το ποίο πρέπει να μεριμνήσουν τόσο οι Δήμοι, όσο και το κράτος. Είναι ο μόνος τρόπος που θα μπορέσει σταδιακά να σβήσει από το διεθνές σκηνικό την εικόνα της χώρας που βασανίζει τα ζώα και που τους εξασφαλίζει στην καλύτερη περίπτωση έναν ισόβιο εγκλεισμό ή έναν γρήγορο θάνατο. Η καλλιέργεια και η φιλοζωική παιδεία των μελλοντικών γενιών είναι αυτή που μπορεί να λύσει το πρόβλημα καλύτερα από οποιονδήποτε νόμο, χωρίς αυτό να δικαιολογεί την αδράνεια και την ανευθυνότητα που πολλές φορές μέχρι στιγμής έχουν δείξει οι κατά τόπους υπεύθυνοι.




Πηγές:

Έγγραφο υλικό από υπευθύνους του Δήμου Αλεξανδρουπόλεως, έγγραφο υλικό από το φιλοζωικό σωματείο «ΚΙΒΩΤΟΣ»

• http://www.evonymos.org/greek/viewarticle.asp?id=2980
• http://www.archenoah-kreta.com/
• http://www.tetrapodologein.gr/

Εκπαίδευση

let's think abou it...

Έχει μέλλον η δημόσια εκπαίδευση?Αν όχι, απ'το καλοκαίρι πάμε κολέγιο και με τον νόμο...!

Τα ιδιωτικά σχολεία πολλαπλασιάζονται και προτιμούνται από γονείς, ακόμα και μεσοαστικών τάξεων. Η παραπαιδεία ανθεί, απορροφώντας το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων των ελληνικών οικογενειών, οι Έλληνες μαθητές είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι σύμφωνα με ευρωπαϊκές έρευνες και μέσα σ' αυτό το χαοτικό τοπίο, ο Υπουργός παιδείας κάνει εξαγγελίες για νέες αλλαγές στον νευραλγικό χώρο της παιδείας...

Σύμφωνα με χθεσινή δήλωση του Υπουργού Παιδείας κ. Ευρ. Στυλιανίδη, είναι πολύ πιθανό μέσα στο καλοκαίρι να προωθηθεί η Κοινοτική Οδηγία για την επαγγελματική αναγνώριση των σπουδών στα κολέγια. Ο Υπουργός φαίνεται ότι εμμένει στην δήλωσή του ότι τα δημόσια πανεπιστήμια χρειάζονται το "σοκ" της ιδιωτικής πρωτοβουλίας για να αναβαθμιστούν, ενώ επιπλέον συμπληρώνει ότι η μεταρρύθμιση συνεχίζεται με επιτυχία και ως απόδειξη παρουσιάζει τα τετραετή αναπτυξιακά σχέδια των ΑΕΙ και ΤΕΙ, που τελικά κατάφερε να συγκεντρώσει. Επόμενος στόχος του Υπουργού είναι να ξεκινήσει το φθινόπωρο η εξωτερική αξιολόγηση όσων τμημάτων πανεπιστήμιων και ΤΕΙ, έχουν ολοκληρώσει την εσωτερική τους αξιολόγηση.

Πάντως ό,τι και αν γίνει μέχρι τον Οκτώβριο η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να θέσει σε ισχύ την Κοινοτική Οδηγία που θα αναγνωρίζει όλα τα πτυχία τύπου "φραντσάιζινγκ", δηλαδή αυτών των πτυχίων που προσφέρονται από ευρωπαϊκά ιδρύματα στο πλαίσιο συμβάσεων με ελληνικά κολέγια και τα οποία μέχρι πρότινος δεν είχαν καμία επαγγελματική αναγνώριση, τουλάχιστον στον δημόσιο τομέα.

Αυτό φυσικά έχει ήδη προκαλέσει πολλές αλλαγές στην αγορά εργασίας. Πρέπει να σημειωθεί ότι εδώ και έναν χρόνο έχει θεσμοθετηθεί η δυνατότητα των κατόχων πτυχίων "φραντσάιζιγκ" από κολέγια του εξωτερικού, να παίρνουν μέρος στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ. Προφανώς λοιπόν το μερίδιο της αγοράς εργασίας πρόκειται να ξαναμοιραστεί, καθώς πολλαπλασιάζεται και το αντίστοιχο μερίδιο των δικαιούχων.

Το ερώτημα ωστόσο παραμένει. Το δημόσιο πανεπιστήμιο έχει μέλλον? Οι αλλαγές αυτές θα επηρεάσουν τις επιλογές των υποψηφίων για τις σχολές φοίτησης? Είναι σε θέση η κυβέρνηση να εξασφαλίσει την ισορροπία μεταξύ των ιδιωτικών και των δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων?

Από τη μία η χώρα είναι υποχρεωμένη και εν τέλει οφείλει να συμβαδίσει με τις ευρωπαϊκές οδηγίες, από την άλλη όμως πρέπει να σεβαστεί τις εσωτερικές της ιδιαιτερότητες. Η Ελλάδα έχει ήδη καταδικαστεί μία φορά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για πλημμελή εφαρμογή της οδηγίας 89/48, αλλά αυτή τη φορά κινδυνεύει να καταδικαστεί από τους Έλληνες πολίτες. Μπορεί στο εξωτερικό να λειτουργούν ελεύθερα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά παράλληλα λειτουργούν αξιοπρεπώς και πολλά δημόσια. Το ζητούμενο είναι το πώς θα καταφέρει η κυβέρνηση να τα συνδυάσει και τα δύο, σε μία χώρα όπου τα προβλήματα στην παιδεία έχουν μακρά παράδοση.

Για να αλλάξει κανείς σελίδα πρέπει πρώτα να έχει ολοκληρώσει την προηγούμενη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, για ακόμη μία φορά η κυβέρνηση αλλάζει σελίδα, αφήνοντας ολόκληρα κεφάλαια ανοιχτά και γεμάτα ερωτηματικά. Θα πει η κυβέρνηση στην Ευρωπαική Ένωση για το άρθρο 16 το οποίο εδώ και καιρό έχει παγώσει μετά την καταψήφησή του στη Βουλή? Προς το παρόν στο Στρασβούργο δεν φαίνεται να έχει φτάσει καμία τέτοια πληροφορία...Όμως η πληροφορία για την εφαρμογή της Κοινοτικής Οδηγίας για τα κολέγια έχει ήδη φτάσει. Μήπως και πάλι τα κάνουμε όλα μισά...? Αν ναι, αργά ή γρήγορα θα το πληρώσουμε...

Η χώρα της δημοκρατίας ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ τη ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ!

Είδηση για έναν νόμο που αναμφίβολα θα "προάγει" την δημοκρατία και την Ελευθερία του Λόγου και της Έκφρασης!

Η Ελληνική Κυβέρνηση μέσα στις επόμενες μέρες, ετοιμάζεται να προβεί στη ψήφιση νομοθετικού πλαισίου, με το οποίο θα μπορεί να ελέγχει και να φιλτράρει τις ιδέες και τις απόψεις που ανταλλάσσονται στα blogs.Εμείς, οι χρήστες του διαδικτύου και όχι μόνο, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να ψηφιστεί κανένας τέτοιος νόμος, ο οποίος θα νομιμοποιεί τη λογοκρισία. Για αυτό και κατεβαίνουμε όλοι μαζί στη Πλατεία Συντάγματος, τη Κυριακή 15 Ιουνίου 2008, στις 6 το απόγευμα, ώστε να στείλουμε το δικό μας μήνυμα, σε όλους αυτούς που θέλουν να κυβερνήσουν τον κυβερνοχώρο.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ studioa-blog.blogspot.com

Ξεχασμένες δημοκρατικές αρχές...

• Η Αληθινή ελευθερία δεν είναι να κάνει κανείς ό,τι θέλει, αλλά να έιχει το δικαίωμα να το κάνει. Βίκτωρ Κουζέν


• "Ονομάζω ελευθερία το να μπορώ ανεμπόδιστα να σκέφτομαι ή να μη σκέφτομαι, να κινούμαι ή να στέκομαι, σύμφωνα με την εκλογή του πνεύματός μου." Βολτέρος


• "Όταν η εξουσία ακολουθεί την κοινή γνώμη είναι ισχυρή, όταν τη χτυπάει πέφτει." Αλφρέντ Ντε Βινί


• "Μπορεί να μην συμφωνώ καθόλου με όσα λες, αλλά θα έδινα και τη ζωή μου, για να μπορείς να τα πεις" Βολτέρος


• "Ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που μπορεί να προχωράει τη σκέψη του μέχρι το τέλος." Λέων Μπλουμ


• "...Ελευθερία σημαίνει να είσαι εσύ διαιτητής για τα πράγματα που κάνεις." Ζαν Ντε Λα Μπριγιέρ

Όταν η δημοκρατία είναι μόνο τίτλος...

Και μόνο η ιδέα για την ψήφιση ενός τόσο αντιδημοκρατικού νόμου, αποδεικνύει ότι δημοκρατία για του έλληνες πολιτικούς, σημαίνει να γίνονται εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια. Αυτό και μόνο. Ένας από τους θεμέλιους λίθους της δημοκρατίας είναι η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Στις μέρες μας μεγάλο μέρος ιδεών (καλών και κακών) διακινούνται μέσω διαδικτύου. Στα blogs λαμβάνει καθημερινά χώρα ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας συζήτησης για θέματα κοινωνικά, πολιτικά, αθλητικά κλπ, πράγμα απόλυτα φυσιολογικό και θεμιτό για μία χώρα δημοκρατική. Οι ιδέες που διακινούνται στα blogs δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας διαδικτυακός δημόσιος διάλογος. Τι έχουν λοιπόν να φοβηθούν οι έλληνες πολιτικοί? Γιατί προφανώς κάτι φοβούνται για να θέλουν να "φιλτράρουν¨ αυτές τις ιδέες. Προσωπικά θεωρώ ότι το "φιλτράρισμα" ιδεών δεν συνάδει με τη δημοκρατία και την ελευθερία της έκφρασης. Για την ακρίβεια θυμίζει τακτικές μη φιλελεύθερων πολιτικών καθεστώτων, εκεί όπου μπορείς να εκφράσεις την γνώμη σου, μόνο όταν αυτή συνάδει απόλυτα με την γνώμη του εκάστοτε μονάρχη ή... δικτάτορα.

Δημοκρατία σημαίνει πλουραλισμός ιδεών, ελευθερία έκφρασης, ισηγορία, παρησία και πάνω από όλα σεβασμός των δικαιωμάτων των άλλων. Είμαι λοιπόν ελεύθερη και ζω σε δημοκρατική χώρα όταν "φιλτράρονται" οι απόψεις μου? Εμένα ο νόμος αυτός μου φαίνεται ως βιασμός της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και των απόψεων. Και να σημειώσω ότι η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών υποτίθεται ότι προστατεύεται και από το ελληνικό σύνταγμα. Αν υπάρχει τελικά δημοκρατια φυσικά. Αν όχι ας λήξει εδώ η συζήτηση. Ας "φιλτράρονται" με τη σύμφωνη γνώμη του ελληνικού λαού και οι ιδέες μας και οι απόψεις μας και εν τέλει και τα μυαλά μας τα ίδια, μήπως κρύβουν μέσα κάτι επικίνδυνο...

Φυσικά γνωρίζω ότι όλα αυτά συμβαίνουν για το καλό μας. Για την προστασία του πολίτη, όπως πολύ σωστά θα μας πούνε. Και' μεις πολύ φοβάμαι ότι θα συμφωνήσουμε...

Εδώ φυσικά θέλω να τονίσω ότι το να υπάρχει ελευθερία της έκφρασης δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν και κάποια λογικά όρια. Το να υπάρχει ένας νόμος (όπως υπάρχει και για την ελευθερία του Τύπου) που να λέει ότι δεν επιτρέπεται να προβάλλεται η προσωπικότητα του ανθρώπου ή να διακινούνται ιδέες που θέτουν σε κίνδυνο το δημοκρατικό πολίτευνα ή την ασφάλεια της χώρας κλπ, δεν μπορεί να θεωρηθεί πράγμα αρνητικό. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να φτάσουμε στο να "φιλτράρονται" ανεξέλεγκτα όλες οι ιδέες των ελληνικών blogs μεσολαβεί ένα χάος.

Και επιπλέον ενδιαφέρον θα έχει να μας πούνε τι θα γίνεται με τις ιδέες που δεν θα περνούν το τεστ του "φιλτραρίσματος". Το ότι δεν θα δημοσιέυονται είναι το μόνο σίγουρο. Μήπως όμως θα μπάινουν και τιωρία ή άτακτοι bloggers?

Εύχομαι να μη φτάσει αυτή η στιγμή. Ας συμμετέχουμε όλοι στην σιωπηρή διαμαρτυρία στο Σύνταγμα, για να τους δείξουμε ότι δεν τα δεχόμαστε όλα άκριτα και παθητικά. Και πάνω από όλα η συμμετοχή μα ςθα τους δείξει ότι εμείς σεβόμαστε περισσότερο τη δημοκρατία από αυτούς που θεωρητικά τουλάχιστον την υπηρετούν.

Evi.Sei

Υ.Γ. Η ψηφοφορία για τα ελληνικά μέσα συνεχίζεται. Θα διαρκέσει τουλάχιστον μία εβδομάδα ακόμη. Εννοείται πως πέραν της ψήφου σας, μπορείτε να προσθέσετε και τις δικές σας απόψεις-κρίσεις-σχόλια, σχετικά με την ποιότητα των ελληνικών ΜΜΕ(και των ξένων, εφόσον τα παρακολουθείτε). Η ανωνυμία σας διασφαλίζεται καθώς πρόκειται για πανεπιστημιακή έρευνα. Το άρθρο που θα συμπεριλαμβάνει τα αποτελέσματα της έρευνας θα αναρτηθεί και στο blog, προκειμένου να το απολαύσετε! :)

Ψηφοφορία για ελληνικά ΜΜΕ: Συμμετέχετε και εσείς!

Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας θα χρησιμοπιοηθούν για μία πανεπιστημιακή(φοιτητική) εργασία. Η βοήθειά σας σαφώς είναι πολύτιμη και εννοείται πως ονόματα κλπ δεν δημοσιεύονται. Το άρθρο μόλις ολοκληρωθεί θα αναρτηθεί και στο blog, οπότε θα μπορείτε να το θαυμάσετε και εσείς!:) Εάν θέλετε μπορείτε να αφήσετε και τα δικά σας σχόλια-εκτιμήσεις, σχετικά με το αν είσαστε ικανοποιημένοι από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης (και τα διεθνή, εφόσον τα παρακολουθείτε), σχετικά με το τι σας ενοχλεί, τι θα επιθυμούσατε να αλλάξει και ό,τι άλλο θεωρείτε εσείς σχετικό. Έτσι για υποστηρίζουμε και τον τίτλο του blog: Freedom of speech!

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!

Child Abuse Awareness - Do You Care?

Child Abuse

ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ

"ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ"
ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ,ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ, ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙΩΝ
Τα ένοχα μυστικα κάθε κοινωνίας...

Ορισμός:

Ο όρος “παιδοφιλία” χρησιμοποιήθηκε επίσημα για πρώτη φορά στο DSM-III (American Psychiatric Association, 1980). Περιέγραφε μία ειδική κατηγορία ατόμων, τα οποία κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά,ενώ παρουσιάζουν και κάποια άλλα ειδικά χαρακτηριστικά. Τόσο το DSM-III όσο και το DSM-III-R (American Psychiatric Association, 1987), όριζαν την παιδοφιλία σαν “επαναλαμβανόμενες και επίμονες σεξουαλικές τάσεις και φαντασιώσεις που αφορούν σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά”. Πρέπει να τονιστεί ότι δεν έιναι απαραίτητη η σωματική δραστηριότητα για την διάγνωση της ασθένειας.

Κριτήρια διάγνωσης:

• Επαναλαμβανόμενες και επίμονες σεξουαλικές τάσεις, φαντασιώσεις ή συμπεριφορές που περιλαμβάνουν σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά (μικρότερα των 13 ετών)”.Αυτές οι τάσεις, φαντασιώσεις ή συμπεριφορές υποδεικνύουν παιδοφιλία μόνο εάν:
• Προκαλούν κλινικά σημαντική δυσφορία ή διαταραχή στην κοινωνική, εργασιακή ή άλλη σημαντική περιοχή της λειτουργικότητας. Ο παιδόφιλος επιπλέον θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 16 ετών και τουλάχιστον 5 έτη μεγαλύτερος από το παιδί.

Σημαντική σημείωση:

Μεγάλη έρευνα στις ΗΠΑ (American Humane Association, 1988), έδειξε ότι 2 εκατομμύρια παιδιών στη χώρα αυτή έχουν κακοποιηθεί, ενώ το 16% αυτών έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά. Αυτό σημαίνει ότι 300.000 περίπου περιπτώσεις παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης συμβαίνουν κάθε χρόνο. Τα θύματα υπολογίζονται ότι στο 77% είναι κορίτσια μέσης ηλικίας 9,2 έτη. Οι δράστες στο 82% υπολογίζεται ότι είναι άνδρες.Έρευνα στον Καναδά (Committee on Sexual Offenses against Children and Youths, 1984), έδειξε ότι το ένα τρίτο των ανδρών και πάνω από τις μισές γυναίκες στη χώρα αυτή ανέφεραν ότι είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά, ενώ σε πάνω από τα τέσσερα πέμπτα το γεγονός αυτό συνέβη πριν τα 18.

Χαρακτηριστικά του παιδόφιλου:

• Μεγάλο ποσοστό παιδοφίλων βρίσκονται στην ηλικία των 20 με 50. Η οικογενειακή τους κατάσταση δεν παίζει ρόλο, εφόσον μπορεί να λειτουργήσεικαι ως "μάσκα", προκειμένουν να μην γίνεται η ιδιαιτερότητά τους εύκολα αντιληπτή.Στις περισσότερες περιπτώσεις (66%) έχει καταγραφεί ότι ο παιδόφιλος είναι κάποιος γνωστός της οικογένειας ή συγγενής ή γενικά έχει κάποια σχέση με το παιδί ή/και την οικογένειά του.
• Η παιδοφιλική δραστηριότητα δεν περιέχει απαραίτητα σωματική βία αλλά κυρίως ψυχολογική. Ο άνθρωπος που ασκεί παιδοφιλία μπορεί συχνά να έχει μεγάλη υπομονή και δεξιότητα στο να χρησιμοποιεί την εξουσία και τη δύναμη του ενήλικα για να πείσει ή να αναγκάσει το παιδί ή τον έφηβο να συμμετάσχει σε σεξουαλικές δραστηριότητες.
• Αρκετοί παιδόφιλοι εργάζονται ή προσφέρουν εθελοντικές υπηρεσίες σε μέρη όπου συχνάζουν παιδιά. Παράδειγμα σε αθλητικές δραστηριότητες, κατασκηνώσεις, σχολεία κλπ. Είναι δηλαδή άνθρωποι που φαίνεται να αγαπάνε ιδιαίτερα τα παιδιά.

Στοιχεία της χώρας μας:

• Σεξουαλική και σωματική κακοποίηση έχει υποστεί το 15% των μαθητών ηλικίας 8-12 ετών στη χώρα μας
• Σε ποσοστό άνω του 50% δράστης ήταν πρόσωπο του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος, που είχε προηγουμένως άριστη σχέση με το θύμα.

Χρεάζεστε βοήθεια ή θέλετε να κάνετε καταγγελίες

• Tηλεφωνήσετε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (197)
• Στο Χαμόγελο του Παιδιού (1056)
• Στην ΕΠΙΨΥ (801-801-1177),
• Στον Συνήγορο του Παιδιού, προκειμένου να λάβετε χρήσιμες και έγκυρες συμβουλές (800-11-32000)

"Αθώα" σχόλια...

Λάθη και σκοτεινές πλευρές τις κοινωνίας:

Στατιστικές αποδεικνύουν ότι ακόμα και αν πέσει κάτι στην αντίληψή μας, δύσκολα θα το καταγγείλουμε. Εξαιτίας της δειλίας, των ταμπού και της έλλειψης κοινωνικής συνείδησης, οι πιθανότητες είναι πάνω από 70%, να ξεχάσουμε το περιστατικό εντός ολίγων λεπτών και να το προσπεράσουμε, χωρίς να κάνουμε την καταγγελία. Το ποσοστό διορθώνεται λίγο αν το παιδί ανήκει στο στενό μας οικογενιακό ή φιλικό περιβάλλον. Ένα ποσοστό πάνω από το 60% των περιπτώσεων παιδεραστίας δεν καταγγέλεται ποτέ. Αυτό συμβαίνει διότι κυρίως οι γονείς φοβούνται την αντίδραση της κοινωνίας, τα σχόλια του κόσμου, τις διακρίσεις και τον χλευασμό που θα υποστούν τόσο οι ίδιοι ως οικογένεια, αλλά πάνω από όλα το παιδί τους. Προκειμένου λοιπόν να αποφύγουν τη διαδικασία αυτή που θα πληγώσει ακόμα περισσότερο το παιδί και που προφανώς θα το απομονώσει περισσότερο από το κοινωνικό σύνολο, προτιμούν να αφήσουν ατιμώρητο τον δράστη και να προσπαθήσουν να επουλώσουν μόνοι τους τα τραύματα του παιδιού τους. Όσον αφορά τις περιπτώσεις που οι ίδιοι οι γονείς βιάζουν τα παιδιά τους, μια και συχνά η παιδοφιλία συνδυάζεται με αιμομικτικές τάσεις, ακόμα και αν κάποιοι συγγενείς, φίλοι ή γείτονες αντιληφούν κάτι , προτιμούν να σιωπήσουν, πρικειμένου να μην "μπλεχτούν". 'Ετσι δεν είναι καθόλου περίεργο που περιστατικά παιδεραστίας αποκαλύπτονατι σε μικρές περιοχές και μένουν όλοι υποκριτικά να αναρωτιούνται, πώς κανένας δεν είχε καταλάβει τίποτα.

"Εκτακτο δελτίο¨: Οι γονείς δράστες!

Στα χέρια της Αστυνομίας βρίσκονται από το Σάββατο οι γονείς των δύο παιδιών από την Ορεστιάδα. Τα παιδιάεξαφανίστηκαν την περασμένη εβδομάδα και υπήρξε άμεση κινητοποίηση από Το Χαμόγελο του Παιδιού.

Από ότι δείχνουν τα μέχρι στιγμής στοιχεία οι γονείς έδωσαν τα παιδιά τους σε ζεύγος του οικογενειακού περιβάλλοντος, με σκοπό αυτό το ζεύγος να βρει οικογένεια για υιοθεσία.

Επιπλέον, αναζητούνται τα ανήλικα αδέρφια, όπως και η σύζυγος του άλλου άνδρα που συνελήφθη μαζί με τους γονείς των παιδιών.

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΑΠΌ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ:

• 28 παιδιά που εξαφανίστηκαν το 2008.
• 14 ήταν ελληνικής εθνικότητας (5 αγόρια-9 κορίτσια)
• 9 αλβανικής (5 αγόρια-4 κορίτσια),
• ένα κορίτσι ρουμανικής
• δύο βουλγαρικής εθνικότητας
• ένα από τη Σομαλία
• ένα από τη Νιγηρία
• ενώ πέντε παιδιά ήταν από 0-6 ετών (3 αγόρια-2 κορίτσια)
• πέντε παιδιά από 7 έως 12 ετών (2 αγόρια-3 κορίτσια)
• 17 παιδιά από 13 έως 18 ετών (4 αγόρια-13 κορίτσια)
• ένα αγόρι από 18 ετών και άνω.

• κατά το χρονικό διάστημα από 1/1/07 έως 31/12/07 το «Χαμόγελο του Παιδιού» χειρίστηκε 124 .
• τα 90 παιδιά εντοπίστηκαν
• τα 14 συνεχίζουν να αναζητούνται
• για τα 20 οι διαδικασίες αναζήτησής τους δεν συνεχίζονται, καθώς υπήρξαν σοβαρά νομικά ζητήματα.
• Από τα 124 παιδιά που εξαφανίστηκαν, 75 ήταν ελληνικής εθνικότητας (23 αγόρια-52 κορίτσια)
• 20 αλβανικής (8 αγόρια-12 κορίτσια)
• 29 άλλης εθνικότητας (10 αγόρια-19 κορίτσια),
• ενώ 19 αφορούσαν παιδιά ηλικίας 0 έως 6 ετών (12 αγόρια-7 κορίτσια), 17 παιδιά ηλικίας 7 έως 12 ετών (8 αγόρια-9 κορίτσια), 83 παιδιά ηλικίας 13 έως 18 ετών (18 αγόρια-65 κορίτσια), και 5 παιδιά ηλικίας 18 ετών και άνω (3 αγόρια-2 κορίτσια).

Τα στατιστικά στοιχεία ΣΙΓΟΥΡΑ κουράζουν, αλλά θεωρώ ότι μπορούν να μας δώσουν μία ρεαλιστική εικόνα της πραγματικότητας,χωρίς ίχνος υποκειμενικότητας. ΣΙΓΟΥΡΑ κάτι δεν παέι καλά. Το τι το αφήνω στη δική σας κρίση.

"Κλισέ" επίλογος:

Το πώς φερόμαστε στους συνανθώπους μας και ακόμα περισσότερο στα παιδιά, αποτελεί αδιαμφισβήτητο δείγμα πολιτισμού. Το λιγότερο λοιπόν που έχουμε να κάνουμε όταν αντιληφθούμε κάτι, έιτε αυτό είναι μεγάλο, είτε μικρό (αφήστετο αυτό να το κρίνουν οι ειδικοί), είναι να το καταγγείλουμε. Όσο πιο γρήγορα δράσουμε , τόσο γρηγορότερα μπορεί να βγάλουμε ένα παιδί από την κόλαση που βιώνει. Ένα τηλεφώνημα. Αυτό μόνο χρειάζεται. Και τέλος, μία συμβουλη. Να πάψουμε να εθελοτυφλούμε ως κοινωνία. Δεν υπάρχουν καθαρές και βρώμικες, υγιείς και άρρωστες κοινωνίες. Υπάρχουν μόνο συνειδητοποιημένεοι και ενεργοί πολίτες και το αντίθετο. Ας επειλέξουμε στρατόπεδο.

Πηγές: Paper-Pedoph-Tetr-Psychiatrikis,www.iatronet.gr ,wikipedia,http://http//www.hamogelo.gr/

Μόλις έφτασε το καλοκαίρι, έφτασαν και οι φωτιές...

Γυμνή είδηση

Από το μεσημέρι βρίσκεται σε εξέλιξη φωτία στα Κύθηρα. Η πυρκαγία εκδηλώθηκε κοντά στο χωριό Αγία Πελαγία, το οποίο βρίσκεται στο βόρειο μέρος του νησιού. Μάχη δίνουν έντεκα άντρες της Πυροσβεστικής, δύο αεροπλάνα τύπου Πεζετέλ και δύο Καναντέρ, ενώ αναμένεται να φτάσουν άλλα δύο Καναντέρ εντός ολίγων λεπτών.


Ειρωνικό σχόλιο

Για αρχές Ιουνίου καλά ξεκινήσαμε. Έχουμε μέλλον για να αυξηθούν οι επιδόσεις μας στην έκταση της καμμένης γης. Άλλωστε, όπως λέει και το ανέκδοτο που εδώ και καιρό κυκλοφορεί: Όταν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ήτανε ακόμα στα δέντρα, εμείς τα είχαμε κάψει ήδη. Μη σας πω ότι είχαμε χτίσει ήδη και την πρώτη βίλα και ένα ακόμα πολυτελές ξενοδοχείο, είχαμε ξεκινήσει και την κατασκευή ενός νέου δρόμου(η κατασκευή του οποίου πριν συναντούσε ένα μικρό εμπόδιο: ένα δάσος...) . Ως έθνος όμως, βρίσκουμε πάντα έναν τρόπο να ξεχωρίσουμε και να πάμε μπρόστα, ξεπερνόντας κάθε εμπόδιο. Οπότε, λίαν συντόμως και με άκρως συνοπτικές διαδικασίες το δάσος σβήνεται από τον χάρτη, αφού τυχαία ανάβει μία φωτια. Πράγματα που λέω όμως και'γω...Σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Είδατε ποτέ να συμβαίνει κάτι τέτοιο?Πού ζούμε?Εεε..? Οk. Ας δεχτώ ότι μπορεί να υπερβάλλω...Ότι αφήνω την φαντασία μου να καλπάσει...Ότι παραλογίζομαι βρε φίλε!Όμως πολύ φοβάμαι ότι έρχεται ακόμα ένα "καυτό" καλοκαίρι. Εύχομαι οι φόβοι μου να διαψευστούν.


Εvi.Sei

Beethoven can save the Climate

this is the solution!

Greenpeace Video

this is the heritage we're going to leave to the next generations?we'll be really guilty in that case...

Prasino spiti

Το περιβάλλον είναι η εικόνα μας...

Το ερώτημα μάλλον ρητορικό. Πράσινο ή γκρι?Εγώ επιλέγω πράσινο,αλλά μόνη μου σίγουρα δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο. Πράσινο δεν σημαίνει μόνο δέντρα, δάση, λουλούδια...πράσινο σημαίνει ζωή, η ζωή μας, ο κόσμος που θα παραδόσουμε στις μελλοντικές γενιές. Το ερώτημα είναι τι θα παραδόσουμε τελικά και τι θα τους πούμε για το αποτέλεσμα που θα αντικρίσουν. Ως στάση ζωής υιοθετώ την αισιοδοξία. Γι' αυτό θέλω να πιστεύω ότι προλαβαίνουμε να αλλάξουμε πολλά. Άλλωστε η δράση φέρνει πάντα περισσότερα αποτελέσματα από την αδράνεια, την αδιαφορία και την παθητικότητα.
Μικρές καθημερινές πράξεις μπορούν να φέρουν μεγάλα και πολύ θετικά αποτελέσματα μακροπρόθεσμα. Δεν χρειάζεται για παράδειγμα ούτε πολλές γνώσεις, ούτε πολύ χρόνο, ούτε και χρήμα για να κάνουμε τα εξείς:

• Να μην αφήνουμε τα φώτα και τις ηλεκτρικές/ηλεκτρονικές συσκευές αναμένες, όταν δεν τις χρησιμοποιούμε. Πόσο δύσκολο είναι να πατήσουμε το off?Ή έναν διακόπτη?
• Να μην χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητο όταν δεν είναι απαραίτητο. Κανει καλό τόσο στο περιβάλλον, όσο και στην υγεία. Επιπλέον όταν είναι εύκολο, κοινώς μας βολεύει, μπορούμε να χρησιμοποίούμε και τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
• Να μην πετάμε σκουπίδια όπου βρεθούμε και όπου σταθούμε. Οι κάδοι απορρημάττων εξυπηρετούν αυτόν ακριβώς τον σκοπό.
• Να προτιμούμε τα προιόντα που έχουν οικολογική συσκευασία και ανακυκλώνονται εύκολα.
• Μην σπαταλάτε το νερό!Δεν χρειάζεται η βρύση να τρέχει με τις ώρες...

Τρόποι λοιπόν υπάρχουν και μάλιστα πολλοί περισσότεροι από αυτούς που ανέφερα. Αυτά είναι τα πιο απλά πραγματα που μπορεί κανείς να κάνει σε καθημερινή βάση. Πρέπει να έχουμε όλοι κάθε μέρα στο μυαλό μας ότι αυτός ο κόσμος δεν μας ανήκει. Δεν μας χαρίστηκε αλλά μας δανείστηκε. Είμαστε απλοί ενοικιαστές και οι επόμενοι ένοικοι θα είναι τα παιδιά μας. Όπως λοιπόν δεν θα είμασταν περήφανοι αν κληρονομούσαν από εμάς ένα κατεστραμμένο σπίτι, έτσι δεν θα πρέπει να είμαστε περήφανοι εάν τους προσφέρουμε έναν πλανήτη γεμάτο πληγές. Πληγές που προξενήθηκαν από την τρομαχτική αδιαφορία μας, από την εγωστική αδιαφορία μας. Το κράτος μπορεί να κωφεύει, να γυρνά αδιάφορα το κεφάλι του μπροστά στα δυσοίωνα μηνύματα που στέλνει ταχτικά η φύση. Μπορεί το κράτος να θυμάται το περιβάλλον μόνο στις εκλογές, άντε και στην μέρα του περιβάλλοντος. Όμως ας μην ξεχνάμε ότι εμείς φτιάχνουμε το κράτος...Και πάνω από όλα επειδή το κράτος αδιαφορεί δεν σημαίνει ότι πρέπει να αδιαφορούμε και εμείς. Πρέπει να ναδεικνύουμε τα προβλήμα όταν τα συναντάμε και να μην τα προσπερνάμε. Πρέπει να πάψουμε εμείς οι ίδιοι να πάψουμε να δημιουργούμε προβλήματα εξαιτίας της αδιαφορίας ή έστω της απερισκεψίας μας.

Όλα αυτά πρέπει πάνω από όλα να τα κάνουμε για μας. Το να δείχνουμε αδιαφορία για το περιβάλλον, σημαίνει εν τέλει ότι δεν σεβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό. Ότι είμαστε απίστευτα εγωιστές και απερίσκεπτοι.

...τα περιβαλλοντικά προβλήματα του σήμερα είναι οι απερισκεψίες των προγόνων μου. Τα περιβαλλοντικά προβλήματα του αύριο είναι η συνάθροιση των προβλημάτων που βρήκα και δεν έλυσα με τα προβληματα που εγώ δημιουργησα. Και το αποτέλεσμα είναι ένα δάσος που έγινε έρημος, μία θάλασσα που βυθίστηκε στο μαύρο, ένα χελιδόνι που ποτέ δεν ξαναήρθε την άνοιξη, ένα παιδί που δεν ξεδίψασε ποτέ...Το αποτέλεσμα είναι ΓΚΡΙ.

...Για μια ακόμα φορά θα επαναλειφθώ. Γίνε εσύ η αλλαγή που θες να δεις σε αυτόν τον κόσμο.

Παντα φιλικά Evi.Sei

tv commercial

kati pragmatika yperoxo!kati yperoxa alithino!

tv spot (subtitled)

food for thought...but only for those whith conscience!

με αφορμή τα σημερινά βίντεο...

Ίσως το περιεχόμενο των βίντεο να είναι σκληρό και καθόλου ευχάριστο. Κάθε εικόνα όμως αντιστοιχεί σε πολλές περισσότερες από χίλιες λέξεις...κι έτσι σε βοηθά να συνειδητοποιήσεις, πράγματα που αν σου τα περιγράφανε με λέξεις, ίσως να σε αφήνανε και αδιάφορο. Πίστευα και θα συνεχίσω να πιστεύω, ότι οι μεγάλες αλλαγές έρχονται συχνά με πολύ πολύ μικρά βήματα που μπορεί να κάνει ο καθένας μας. 1 ευρώ σε μία οποιαδήποτε φιλανθρωπική οργάνωση, ένα πιάτο φαγητο σε κάποιον που έχει ανάγκη, λίγα ψηλά σε έναν ζητιάνο...Κάτι μικρό και ασήμαντο για'σένα αλλά μεγάλο και σημαντικό γι'αυτόν που το'χει ανάγκη. Όσο για τους απατεώνες ψευτοζητιάνους, τα λεφτά που δίνεις και δεν ξέρεις αν θα φτάσουνε τελικα σον προορισμό τους και όλες οι γνωστές δικαιλογίες, ταπεινή μου άποψη: είναι απλά δικαιολογίες. Υπάρχουν οργανώσεις γνωστές για το έργο τους και την προσφορά τους και από την άλλη μέσα στους πολλούς fake ζητιάνους-άστεγους κλπ θα βρεις σίγουρα και αρκετούς αληθινούς. Δεν αξίζει να πάρεις το ρίσκο και να βοηθήσεις?Εν τέλει υπάρχουν τρόποι να βοηθήσεις όταν το θες. Βρες τον τρόπο που σου ταιριάζει και κάντο. Δεν χρειάζεται να είναι κάτι μεγάλο. Απλά χρειάζεται να βγούμε όλοι σιγά σιγά από τα καβούκια μας, τον όμορφο κόσμο μας και να δούμε τι γίνεται λίγο πιο πέρα. Συμφωνώ, και μεις δεν ζούμε στον παράδεισο, έχουμε τα δικά μας προβλήματα, τις ανησυχίες, τους φόβους μας, αλλά η κόλαση παραμένει κάπου πέρα...μακρια. Αυτές οι εικόνες των σημερινών βίντεο για όλους μας υπάρχουν μόνο στις ταινίες, ή ούτε καν στις ταινίες. Επειδή λοιπόν ο κόσμος μας δεν μοιάζει με ανάλαφρη ταινία, ας μην προσπερνάμε αδιάφοροι μπροστά από τον πόνο. Ας νιώσουμε τυχεροι και ευγνώμονες για όσα έχουμε και ας προσφέρουμε μία χείρα βοηθείας όποτε μας δίνετε η ευκαιρία. Και αν δεν μας προσφέρεται και τόσο συχνά μία τέτοια ευκαιρία, ας "δημιουργούμε" εμείς...

"Γίνε εσύ η αλλαγή που θες να δεις σε αυτόν τον κόσμο"
ΑΝ δεν με απατά η μνήμη μου, τα λόγια αυτά είναι του Γκάντι

Evi.Sei

UNICEF - GIVE THANKS FOR WHAT WE HAVE

Immortal Technique - Freedom of Speech Lyrics

Without Home

Without Home

food for thought!

The Sufferings and Survivals ( Human Rights Violations )

simply a request or a simple request :)

Guys,like i've already said i am a student of journalism...so i have some concerns and worries about the mass media and the quality of information they offer.So, if you wish you can answer in the questions or to be more specific, you can vote!it's gonna help me a lot!!!

thanks in forward!!!