Ελλάδα-Ευρώπη:Πόσο εύκολη είναι η εύρεση εργασίας?

Η έρευνα «Doing Βusiness» της Διεθνούς Τράπεζας, σχετικά με το «πόσο εύκολη είναι η εύρεση εργασίας», έδειξε ότι: η Ελλάδα σε σύνολο 177 χωρών κατατάσσεται στην 166η θέση...

Οι "σύγχρονοι" άνεργοι δεν είναι αμόρφωτοι, ούτε απλοί απόφοιτοι Λυκείου. Στην πλειοψηφία τους είναι απόφοιτοι ΑΕΙ-ΤΕΙ, με μεταπτυχιακά και τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα. Η πραγματικότητα που πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι,είναι ότι όσο "ανοίγει" η πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, τόσο θα μεγαλώνει η ανεργία.Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι κάθε χρόνο κατά μέσο όρο αποφοιτούν από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση 35.000 νέοι και με πολύ καλή τύχη θα βρουν θέση εργασίας περίπου οι μισοί (συνήθως το 1/3). Πάντως το σίγουρο είναι ότι ετησίως μόνο η Τριτοβάθμια εκπαίδευση παράγει 12.000-14.000 ανέργους.

Υπολογίζεται ότι από τους 81.800 άνεργους πτυχιούχους του 1993 έχουμε φτάσει (και μάλλον ξεπεράσει...) τους 145.000 το 2007. Και μάλιστα όταν οι άνεργοι πτυχιούχοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση (των 27!) δεν ξεπερνούν το 14%, στην Ελλάδα ξεπερνούν ήδη τους 30%. Πρέπει να τονιστεί επίσης στο σημείο αυτό ότι οι υποαπασχολούμενοι νέοι, δεν θεωρούνται άνεργοι.

Σε καμία όμως περίπτωση, οι νέοι αυτοί που είναι αρκετά τυχεροί για να βρουν μία οποιαδήποτε θέση εργασίας, δεν σημαίνει ότι απασχολούνται σε κάποιον τομέα σχετικό με το γνωστικό αντικείμενο των σπουδών τους. Αυτή είναι μία πολυτέλεια που άρχισε να φθίνει στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του '90. Συνεπώς, η εργασία στην Ελλάδα είναι πράγμα συνώνυμο με την έλλειψη δημιουργικότητας, άρα και παραγωγικότητας, ειδικά αν συνυπολογιστεί και το αντίτιμο που προσφέρεται, δηλαδή ο μισθός των 600-700 ευρώ.

Εξαιτίας λοιπόν όλων αυτών των παραγόντων, πάει πολύς καιρός από τότε που οι νέοι δεν συμπληρώνουν μηχανογραφικά με γνώμονα τα ενδιαφέροντά τους, τις κλίσεις τους, τα όνειρά τους. Η εποχή αυτού του ρομαντισμού έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Κάθε χρόνο, όλο και περισσότερο τα μηχανογραφικά συμπληρώνονται σύμφωνα με τις επιταγές της αγοράς εργασίας. Χρειάζονται δάσκαλοι, όλοι οι νέοι δηλώνουν παιδαγωγικά, χρειάζονται στρατιωτικοί, όλοι οι νέοι στον στρατό. Μηδέν όραμα, μηδέν όνειρο, μηδέν ρομαντισμός για μία ηλικία όπου θα έπρεπε να γεννά την επανάσταση, την αμφισβήτηση...Δεν χωράνε όμως αυτά τα στοιχεία στην δυτική κοινωνία, στην καπιταλιστική πραγματικότητα. Οι νέοι σαν ρομποτάκια ακολουθούν τις επιταγές του καιρού. Και τι να κάνουν άλλο...?Πρέπει να ζήσουν, πρέπει κάπου να βολευτούν, όπως έχουν μάθει από τη κούνια τους. Να βολευτούν!Όχι να προσφέρουν κάτι στην κοινωνία, όχι να παράγουν έργο, όχι να γίνουν χρήσιμοι για τον τόπο τους και εν τέλει για τον ίδιο τους τον εαυτό. Λίγο το μέσο, λίγο οι σπουδές προπτυχιακές, μεταπτυχιακές, διδακτορικά, ξένες γλώσσες...όλοι κάπως έτσι βολεύονται. Όμως απλά βολεύονται, τίποτα περισσότερο. Το όνειρο έγινε συμβιβασμός και κανείς δεν φαίνεται να ενοχλείται.

Τίς πταίει λοιπόν? Το κράτος? Οι γονείς? Τα παιδιά?Ή μήπως, όπως συνηθίζουμε να λέμε για όλα φταίει η κοινωνία...?(εμείς μάλλον είμαστε πάντα εκτός αυτής...πάντα αθώοι...αμέτοχοι στο έγκλημα που πράξανε και καθημερινά πράττουν "οι άλλοι!").

Πάντα φιλικά..η μέλλουσα άνεργη Evi.Sei

Ωραία που περνάμε εδώ στην εξοχή...........! ;)

Πηγές: ethnos.gr, esos.gr