ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ

"ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ"
ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ,ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ, ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙΩΝ
Τα ένοχα μυστικα κάθε κοινωνίας...

Ορισμός:

Ο όρος “παιδοφιλία” χρησιμοποιήθηκε επίσημα για πρώτη φορά στο DSM-III (American Psychiatric Association, 1980). Περιέγραφε μία ειδική κατηγορία ατόμων, τα οποία κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά,ενώ παρουσιάζουν και κάποια άλλα ειδικά χαρακτηριστικά. Τόσο το DSM-III όσο και το DSM-III-R (American Psychiatric Association, 1987), όριζαν την παιδοφιλία σαν “επαναλαμβανόμενες και επίμονες σεξουαλικές τάσεις και φαντασιώσεις που αφορούν σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά”. Πρέπει να τονιστεί ότι δεν έιναι απαραίτητη η σωματική δραστηριότητα για την διάγνωση της ασθένειας.

Κριτήρια διάγνωσης:

• Επαναλαμβανόμενες και επίμονες σεξουαλικές τάσεις, φαντασιώσεις ή συμπεριφορές που περιλαμβάνουν σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά (μικρότερα των 13 ετών)”.Αυτές οι τάσεις, φαντασιώσεις ή συμπεριφορές υποδεικνύουν παιδοφιλία μόνο εάν:
• Προκαλούν κλινικά σημαντική δυσφορία ή διαταραχή στην κοινωνική, εργασιακή ή άλλη σημαντική περιοχή της λειτουργικότητας. Ο παιδόφιλος επιπλέον θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 16 ετών και τουλάχιστον 5 έτη μεγαλύτερος από το παιδί.

Σημαντική σημείωση:

Μεγάλη έρευνα στις ΗΠΑ (American Humane Association, 1988), έδειξε ότι 2 εκατομμύρια παιδιών στη χώρα αυτή έχουν κακοποιηθεί, ενώ το 16% αυτών έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά. Αυτό σημαίνει ότι 300.000 περίπου περιπτώσεις παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης συμβαίνουν κάθε χρόνο. Τα θύματα υπολογίζονται ότι στο 77% είναι κορίτσια μέσης ηλικίας 9,2 έτη. Οι δράστες στο 82% υπολογίζεται ότι είναι άνδρες.Έρευνα στον Καναδά (Committee on Sexual Offenses against Children and Youths, 1984), έδειξε ότι το ένα τρίτο των ανδρών και πάνω από τις μισές γυναίκες στη χώρα αυτή ανέφεραν ότι είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά, ενώ σε πάνω από τα τέσσερα πέμπτα το γεγονός αυτό συνέβη πριν τα 18.

Χαρακτηριστικά του παιδόφιλου:

• Μεγάλο ποσοστό παιδοφίλων βρίσκονται στην ηλικία των 20 με 50. Η οικογενειακή τους κατάσταση δεν παίζει ρόλο, εφόσον μπορεί να λειτουργήσεικαι ως "μάσκα", προκειμένουν να μην γίνεται η ιδιαιτερότητά τους εύκολα αντιληπτή.Στις περισσότερες περιπτώσεις (66%) έχει καταγραφεί ότι ο παιδόφιλος είναι κάποιος γνωστός της οικογένειας ή συγγενής ή γενικά έχει κάποια σχέση με το παιδί ή/και την οικογένειά του.
• Η παιδοφιλική δραστηριότητα δεν περιέχει απαραίτητα σωματική βία αλλά κυρίως ψυχολογική. Ο άνθρωπος που ασκεί παιδοφιλία μπορεί συχνά να έχει μεγάλη υπομονή και δεξιότητα στο να χρησιμοποιεί την εξουσία και τη δύναμη του ενήλικα για να πείσει ή να αναγκάσει το παιδί ή τον έφηβο να συμμετάσχει σε σεξουαλικές δραστηριότητες.
• Αρκετοί παιδόφιλοι εργάζονται ή προσφέρουν εθελοντικές υπηρεσίες σε μέρη όπου συχνάζουν παιδιά. Παράδειγμα σε αθλητικές δραστηριότητες, κατασκηνώσεις, σχολεία κλπ. Είναι δηλαδή άνθρωποι που φαίνεται να αγαπάνε ιδιαίτερα τα παιδιά.

Στοιχεία της χώρας μας:

• Σεξουαλική και σωματική κακοποίηση έχει υποστεί το 15% των μαθητών ηλικίας 8-12 ετών στη χώρα μας
• Σε ποσοστό άνω του 50% δράστης ήταν πρόσωπο του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος, που είχε προηγουμένως άριστη σχέση με το θύμα.

Χρεάζεστε βοήθεια ή θέλετε να κάνετε καταγγελίες

• Tηλεφωνήσετε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (197)
• Στο Χαμόγελο του Παιδιού (1056)
• Στην ΕΠΙΨΥ (801-801-1177),
• Στον Συνήγορο του Παιδιού, προκειμένου να λάβετε χρήσιμες και έγκυρες συμβουλές (800-11-32000)

"Αθώα" σχόλια...

Λάθη και σκοτεινές πλευρές τις κοινωνίας:

Στατιστικές αποδεικνύουν ότι ακόμα και αν πέσει κάτι στην αντίληψή μας, δύσκολα θα το καταγγείλουμε. Εξαιτίας της δειλίας, των ταμπού και της έλλειψης κοινωνικής συνείδησης, οι πιθανότητες είναι πάνω από 70%, να ξεχάσουμε το περιστατικό εντός ολίγων λεπτών και να το προσπεράσουμε, χωρίς να κάνουμε την καταγγελία. Το ποσοστό διορθώνεται λίγο αν το παιδί ανήκει στο στενό μας οικογενιακό ή φιλικό περιβάλλον. Ένα ποσοστό πάνω από το 60% των περιπτώσεων παιδεραστίας δεν καταγγέλεται ποτέ. Αυτό συμβαίνει διότι κυρίως οι γονείς φοβούνται την αντίδραση της κοινωνίας, τα σχόλια του κόσμου, τις διακρίσεις και τον χλευασμό που θα υποστούν τόσο οι ίδιοι ως οικογένεια, αλλά πάνω από όλα το παιδί τους. Προκειμένου λοιπόν να αποφύγουν τη διαδικασία αυτή που θα πληγώσει ακόμα περισσότερο το παιδί και που προφανώς θα το απομονώσει περισσότερο από το κοινωνικό σύνολο, προτιμούν να αφήσουν ατιμώρητο τον δράστη και να προσπαθήσουν να επουλώσουν μόνοι τους τα τραύματα του παιδιού τους. Όσον αφορά τις περιπτώσεις που οι ίδιοι οι γονείς βιάζουν τα παιδιά τους, μια και συχνά η παιδοφιλία συνδυάζεται με αιμομικτικές τάσεις, ακόμα και αν κάποιοι συγγενείς, φίλοι ή γείτονες αντιληφούν κάτι , προτιμούν να σιωπήσουν, πρικειμένου να μην "μπλεχτούν". 'Ετσι δεν είναι καθόλου περίεργο που περιστατικά παιδεραστίας αποκαλύπτονατι σε μικρές περιοχές και μένουν όλοι υποκριτικά να αναρωτιούνται, πώς κανένας δεν είχε καταλάβει τίποτα.

"Εκτακτο δελτίο¨: Οι γονείς δράστες!

Στα χέρια της Αστυνομίας βρίσκονται από το Σάββατο οι γονείς των δύο παιδιών από την Ορεστιάδα. Τα παιδιάεξαφανίστηκαν την περασμένη εβδομάδα και υπήρξε άμεση κινητοποίηση από Το Χαμόγελο του Παιδιού.

Από ότι δείχνουν τα μέχρι στιγμής στοιχεία οι γονείς έδωσαν τα παιδιά τους σε ζεύγος του οικογενειακού περιβάλλοντος, με σκοπό αυτό το ζεύγος να βρει οικογένεια για υιοθεσία.

Επιπλέον, αναζητούνται τα ανήλικα αδέρφια, όπως και η σύζυγος του άλλου άνδρα που συνελήφθη μαζί με τους γονείς των παιδιών.

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΑΠΌ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ:

• 28 παιδιά που εξαφανίστηκαν το 2008.
• 14 ήταν ελληνικής εθνικότητας (5 αγόρια-9 κορίτσια)
• 9 αλβανικής (5 αγόρια-4 κορίτσια),
• ένα κορίτσι ρουμανικής
• δύο βουλγαρικής εθνικότητας
• ένα από τη Σομαλία
• ένα από τη Νιγηρία
• ενώ πέντε παιδιά ήταν από 0-6 ετών (3 αγόρια-2 κορίτσια)
• πέντε παιδιά από 7 έως 12 ετών (2 αγόρια-3 κορίτσια)
• 17 παιδιά από 13 έως 18 ετών (4 αγόρια-13 κορίτσια)
• ένα αγόρι από 18 ετών και άνω.

• κατά το χρονικό διάστημα από 1/1/07 έως 31/12/07 το «Χαμόγελο του Παιδιού» χειρίστηκε 124 .
• τα 90 παιδιά εντοπίστηκαν
• τα 14 συνεχίζουν να αναζητούνται
• για τα 20 οι διαδικασίες αναζήτησής τους δεν συνεχίζονται, καθώς υπήρξαν σοβαρά νομικά ζητήματα.
• Από τα 124 παιδιά που εξαφανίστηκαν, 75 ήταν ελληνικής εθνικότητας (23 αγόρια-52 κορίτσια)
• 20 αλβανικής (8 αγόρια-12 κορίτσια)
• 29 άλλης εθνικότητας (10 αγόρια-19 κορίτσια),
• ενώ 19 αφορούσαν παιδιά ηλικίας 0 έως 6 ετών (12 αγόρια-7 κορίτσια), 17 παιδιά ηλικίας 7 έως 12 ετών (8 αγόρια-9 κορίτσια), 83 παιδιά ηλικίας 13 έως 18 ετών (18 αγόρια-65 κορίτσια), και 5 παιδιά ηλικίας 18 ετών και άνω (3 αγόρια-2 κορίτσια).

Τα στατιστικά στοιχεία ΣΙΓΟΥΡΑ κουράζουν, αλλά θεωρώ ότι μπορούν να μας δώσουν μία ρεαλιστική εικόνα της πραγματικότητας,χωρίς ίχνος υποκειμενικότητας. ΣΙΓΟΥΡΑ κάτι δεν παέι καλά. Το τι το αφήνω στη δική σας κρίση.

"Κλισέ" επίλογος:

Το πώς φερόμαστε στους συνανθώπους μας και ακόμα περισσότερο στα παιδιά, αποτελεί αδιαμφισβήτητο δείγμα πολιτισμού. Το λιγότερο λοιπόν που έχουμε να κάνουμε όταν αντιληφθούμε κάτι, έιτε αυτό είναι μεγάλο, είτε μικρό (αφήστετο αυτό να το κρίνουν οι ειδικοί), είναι να το καταγγείλουμε. Όσο πιο γρήγορα δράσουμε , τόσο γρηγορότερα μπορεί να βγάλουμε ένα παιδί από την κόλαση που βιώνει. Ένα τηλεφώνημα. Αυτό μόνο χρειάζεται. Και τέλος, μία συμβουλη. Να πάψουμε να εθελοτυφλούμε ως κοινωνία. Δεν υπάρχουν καθαρές και βρώμικες, υγιείς και άρρωστες κοινωνίες. Υπάρχουν μόνο συνειδητοποιημένεοι και ενεργοί πολίτες και το αντίθετο. Ας επειλέξουμε στρατόπεδο.

Πηγές: Paper-Pedoph-Tetr-Psychiatrikis,www.iatronet.gr ,wikipedia,http://http//www.hamogelo.gr/