"Επενδύοντας"...στην αμφισβήτηση.

Ταξίδι χωρίς χάρτη.....

Άτακτες σκέψεις

Υπάρχουν στιγμές που δεν έχει σημασία αν είσαι με παρέα ή μόνος σου. Υπάρχουν φάσεις στη ζωή σου που όσο και να σκέφτεσαι δεν υπάρχει λύση. Ίσως πρέπει να μείνεις, να παραμείνεις μπερδεμένος. Ίσως το νόημα να βρίσκεται στην ίδια την αμφισβήτηση, την αμφισβήτηση όλων όσων αποτελούν τα πιο σταθερά σημεία στην ύπαρξη σου. Έχω διανύσει άπειρες φορές αυτό το μονοπάτι κι είναι λες και δεν έχει σημασία ποιον δρόμο επιλέγω κάθε φορά. Πάντα έρχεται η στιγμή της αμφισβήτησης. "Αξίζει αυτός ο φίλος?,αυτή η δουλειά?αυτή η σχέση?αυτή...,αυτό...?".

Η αμφισβήτηση των πάντων. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της ζωής μου. Πάντα αναρωτιέμαι για τις επιλογές μου και το κακό είναι ότι δεν επιλέγω να αναρωτιέμαι, να αμφισβητώ..Έρχεται σαν αρρώστια και γίνεται απαραίτητη, όπως η αναπνοή. Προς το παρόν θα έλεγα πως οι "σταθερές" μου εύκολα καταλύονται, ισοπεδώνονται..εξαϋλώνονται Ποιος μπορεί να μου πει αν οι 2-3 φίλοι μου θα είναι αύριο φίλοι μου, αν η σχέση μου θα είναι αύριο σχέση μου, αν θα κάνω τελικά για πάντα τη δουλειά που επέλεξα, αν παίρνοντας το πτυχίο μου δεν θα μετανιώσω που δεν σπούδασα κάτι άλλο? "Σταμάτα να σκέφτεσαι!!!", λένε πολλοί και άλλοι ισχυρίζονται πως c' est la vie! Ok! Υπάρχουν και οι οπαδοί της ψυχολογικής σχολής: "Απλά φοβίες..".

Κι όμως για μένα δεν είναι φοβίες...Είναι τρόπος ζωής. Είναι ένας τρόπος ζωής που δεν επέλεξα, αλλά με επέλεξε. Και ίσως αναρωτιέσαι τώρα γιατί τα γράφω όλα αυτά... Κι εγώ το ίδιο αναρωτιέμαι. Όχι ότι το κείμενό μου δεν έχει λόγο ύπαρξης...Μέσα μου ξέρω πως αυτό που θέλω να πω για ακόμη μία φορά, είναι πως ΔΕΝ ΥΠAΡΧΟΥΝ ΣΤΑΘΕΡΕΣ. Στην πραγματικότητα αυτό θέλω να πω. Οι περισσότεροι θεωρούν την άποψή μου κυνική, βασικά εμένα θεωρούν κυνική. αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Όμως για' μένα είναι μία άποψη...ρομαντική.

Αν δεν υπάρχουν σταθερές, σημαίνει πως δεν υπάρχει τίποτα το βέβαιο. Τα πάντα ρει. Γι' αυτό και πρέπει να απολαμβάνουμε το κάθε δευτερόλετο. Κι αν δεν υπάρχουν σταθερές δεν υπάρχει και λόγος να μισούμε, να φθονούμε, να ανταγωνιζόμαστε. Αυτό που έχω σήμερα, κανείς δεν μου εγγυάται ότι θα το έχω και αύριο...Οπότε γιατί να με ζηλεύεις?Γιατί να σε ζηλεύω?

Είναι βέβαια δύσκολο κι ίσως και σκληρό ως διαπίστωση,αλλά ακόμα και η οικογένεια, σε πολλές περιπτώσεις δεν αποτελεί κάτι το σταθερό, πόσο λοιπόν οι φίλοι, ή οι σχέσεις...Όσα όμως και να κατεδαφιστούν μπροστά σου το μόνο που μπορεί να είναι ακλόνητο είναι ο εαυτός σου. Γι' αυτό φρόντισε να επενδύσεις εκεί, με κάθε τρόπο. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Μπορεί να ακούγομαι μελοδραματική ή πληγωμένη, αλλά σας διαβεβαιώ ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Όλα τα αντικρίζω από τη θετική τους πλευρά και προσπαθώ να έχω στη ζωή μου, όσο περισσότερο φως και χρώμα μπορώ. Αν διαπίστωσα κάτι στα μέχρι στιγμής ταξίδια μου, είναι ότι όσο ποιο πολύ επενδύεις στους άλλους, όσο ποιο πολύ εξαρτάται η ευτυχία σου από την έκβαση διάφορων εγχειρημάτων σου, τόσο πιο πολύ "χρώμα" χάνεις. Λίγο βουδιστική η οπτική γωνία, αλλά ισχύει.

Σταθερές δεν υπάρχουν, γιατί απλά δεν είμαστε και εμείς σταθεροί Πεθαίνουμε και γεννιόμαστε κάθε λεπτό λεπτό που περνάει. Καμία φορά με φοβίζει να νιώθω τόσο μόνη και ευάλωτη μέσα στο σύμπαν...άλλες φορές όμως με κάνει να νιώθω πως όλα είναι δυνατά. Όλα μπορούν να συμβούν, κάθε αλλαγή είναι πιθανή. Για' μένα αυτή είναι η πιο μαγική πλευρά της ζωής...Να ταξιδεύω χωρίς χάρτη...Για εσάς?

...still living questionmark!

with love to all the net and life travellers :)

Eva