Άτακτες Σκέψεις για όσα ζούμε.....

Μια φορά και έναν καιρό....Στην Ελλάδα πάντα, από πάντα φταίνε οι άλλοι....Σαν παραμυθάκι δεν ακούγεται αυτό?Την αρχή του την έχουμε εμπεδώσει όλοι πολύ καλά.Φταίει αυτός! Φταίει αυτή!

Φοβάμαι πολύ ότι αν αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο θα αρχίσω να λέω τα ίδια με αυτά που λένε όλοι από το Σάββατο μέχρι και σήμερα. Δεν το θέλω όμως. Είναι εύκολο να παρασυρθεί κανείς...Είναι εύκολο να βρει κανείς δικαιολογίες και να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του.

Για το συμβάν του Σαββάτου φταίμε όλοι. Φταίει η ανοχή μας, απέναντι σε αυτούς τους πολιτικούς που δεν μας αξίζουν και απέναντι σε μία πολιτική που δεν μας αξίζει και πάνω από όλα θέλω να πιστεύω ότι δεν μας αντιπροσωπεύει. Εκτός και αν τελικά αυτή η πολιτική αντικατοπτρίζει τον τρόπο σκέψης μας, τα κρυφά "θέλω" μας, τις επιδιώξεις και ανομολόγητες σκοπιμότητές μας...!Μήπως τελικά συμβαίνει αυτό?Σαφέστατα δεν αναφέρομαι μόνο στα τελευταία 4 χρόνια, αναφέρομαι σε όλα αυτά τα χρόνια που ακολούθησαν την μεταπολίτευση. Ίσως θα μπορούσαμε να βρούμε ευθύνες και αιτίες για την πολιτική μας κατάντια εύκολα και πιο πίσω, πολύ πιο πίσω, αλλά αυτή τη στιγμή κάτι τέτοιο το βρίσκω άσκοπο.

Το θέμα είναι άλλο...

Δεν μπορούμε να κατηγορούμε μονίμως τους άλλους. Είτε αυτοί είναι αστυνομικοί, είτε είναι κουκουλοφόροι, είτε δημοσιογράφοι, είτε πολιτικοί, είτε...ο γείτονας που για άλλη μια φορά πάρκαρε πάνω στο πεζοδρόμιο και μας κλείνει την είσοδο. Μήπως κάποιος από όλους αυτούς μας μοιάζει?

Αν θέλουμε να μην επαναληφθούν γεγονότα σαν και αυτά που αυτή τη στιγμή συγκλονίζουν τη χώρα, τότε επιτέλους θα πρέπει να πεθάνει ο νεοέλληνας που ζει μέσα μας. Για να το πω πιο σωστά ακόμα και aν αυτό σημαίνει ότι θα γίνω γραφική, πρέπει να σκοτώσουμε το βολεμένο και συνάμα ασυνείδητο (τουλάχιστον πολιτικά) νεοέλληνα που ζει μέσα στον καθένα μας. Και μην μου πείτε πως και εσείς δεν είστε έτσι, γιατί τότε δώστε μου μια εξήγηση για το πώς βγαίνουν οι ίδιες κυβερνήσεις ξανά και ξανά!Αν δεν τις ψηφίζω ούτε εγώ, ούτε εσείς τότε ποιος? Θα πρέπει να βάλουμε στην άκρη το αρρωστημένο μας εγώ που αναζητά το βόλεμα ανεξαρτήτως τιμήματος και να σκεφτούμε λιγάκι και το μέλλον των παιδιών μας. Ή μάλλον ας μην το πάω τόσο μακριά ας σκεφτούμε και το μέλλον του γείτονα, του φίλου, του αδερφού μας. Μήπως το τίμημα για ένα βόλεμα της τάξης των 700 ευρώ (στη καλύτερη περίπτωση) είναι υπερβολικά ακριβό?

Πολλοί κύριοι στις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες αδυνατούν να καταλάβουν ότι το συμβάν του Σαββάτου ήταν η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει. Είναι το βόλεμα που τυφλώνει, ή ίσως σε κάποιες περιπτώσεις να είναι και ο φόβος...Αλήθεια πόσο τυφλός πρέπει να έιναι κάποιος για να μην καταλαβαίνει την αιτία του ξεσπάσματος?Πριν τη δολοφονία του νεαρού παιδιού δεν αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα αυτή η χώρα?Για πόσο ακόμα θα συνεχιζόταν το θέατρο του βατοπεδίου εάν δεν γινόταν αυτό το τραγικό και αδικαιολόγειτο συμβάν?

Οι περισσότεροι Έλληνες να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, η ανεργία συνέχεια να αυξάνεται και κάποιοι "έντιμοι" πολιτικοί μας να έχουν και μία και δύο offshore εταιρίες "για να ζήσουν τις οικογένειες τους". Άλλοι πάλι παίρνανε δάνεια για να κτίσουν την τρίτη βίλα. Κάποτε θα ξέσπαγε ο κόσμος και κυρίως οι νέοι που αναγκάζονται να ατενίσουν ένα μέλλον ανέλπιδο, απογοητευτικό, που σίγουρα δεν αφήνει περιθώριο για όνειρα...Και πείτε πώς είναι δυνατόν κάποιος να ξεκινήσει τη ζωή του χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδα?

Οι νέοι άνεργοι, ανασφάλιστοι, γεμάτοι αγωνία για το μέλλον τους μη ξέροντας αν ποτέ θα καταφέρουν να συνταξιοδοτηθούν, επί σειρά ετών παρακολουθούν τη χώρα τους να αδιαφορεί για τα προβλήματά τους. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι πέρα από την αδιαφορία, βρίσκει πάντα αυτή η χώρα τρόπο να κάνει τη ζωή τους ακόμα πιο δύσκολη π.χ άρθρο 16, δελτίο παροχής υπηρεσιών και δεν συμμαζεύεται.

Πώς να μην αντιδράσουν κάποτε αυτοί οι άνθρωποι?

Φυσικά για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ ως αντίδραση την καταστροφή περουσιών συμπολιτών μας, όπως όμως δεν θεωρώ και υγιή την αντίδραση των αστυνομικών, αντί να μαζεύουν αναρχικούς και αυτούς που τέλος πάντων ¨τα σπάνε" να ρίχνουν χημικά και να χτυπάνε μαθητές και καθηγητές που σκοπό τους είχαν να κάνουν μία ειρηνική διαμαρτυρία. Οι εικόνες που είδα το πρωί μου θυμίζουν την πολύ σοφή παροιμία "δεν μπορώ να δείρω τον γάιδαρο και δέρνω το σαμάρι".

Ας καθίσουμε και ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας. Ας ελπίσουμε πως όλα όσα διαδραματίζονται θα αποτελέσουν αφορμή για την αλλαγή της αυτοκαταστροφικής νοοτροπίας μας. Για ο,τιδήποτε συμβαίνει στην χώρα μας έχουμε όλοι ευθύνη και αυτό πρέπει επιτέλους να μπει στο μυαλό μας.

Εύχομαι να μην ξεχάσουμε και πάλι γρήγορα...

Εύχομαι το πάθημα να έγινε επιτέλους μάθημα, διότι σε αυτή την χώρα "επαναλαμβανόμαστε" διαρκώς τραγικά.

Και τέλος, ας συνειδητοποιήσουμε ότι για να αλλάξει το "έξω", πρέπει πρώτα να αλλάξει το "μέσα".

Πάντα Φιλικά

Eva.Sei