Demis Roussos - From Souvenirs To Souvenirs

A lonely room and empty chair
Another day so hard to bear
The things around me that I see remind me of
The past and how it all used to be

From souvenirs to more souvenirs I live
With days gone by when our hearts had all to give
From souvenirs to more souvenirs I live
With dreams you left behind
I'll keep on turning in my mind

There'll never be another you
No one will share the worlds we knew
And now that loneliness has come to take your place
I close my eyes and see your face

From souvenirs to more souvenirs I live
With days gone by when our hearts had all to give
From souvenirs to more souvenirs I live
With dreams you left behind
I'll keep on turning in my mind

From souvenirs to more souvenirs I live
With days gone by when our hearts had all to give
From souvenirs to more souvenirs I live
With dreams you left behind
I'll keep on turning in my mind
Demis Roussos

Άρθρα για την ελευθερία του Τύπου και του Λόγου

Και επειδή καλό είναι να ξέρουμε γιατί πράγμα μιλάμε και να μην μιλάμε έτσι απλά .., αυτά είναι τα άρθρα του Συντάγματος που αφορούν το θέμα μας. Καλό το χιούμορ και η πλάκα, καθώς και τα απολύτως δικαιολογημένα νευρικά και συχνά θυμωμένα σχόλια για το θέμα, αλλά αν είναι να ανοίξει σοβαρή συζήτηση γύρω από την υπόθεση του νέου νομοσχεδίου για τα ιστολόγια ας έχουμε υπόψιν μας τί ισχύει με γνώμονα το Σύνταγμα, γιατί μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει σοβαρή επιχειρηματολογία.

Άρθρο 5, παρ.1: Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.

Άρθρο 5α παρ.2: Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, τηρουμένων πάντοτε των εγγυήσεων των άρθρων 9, 9Α και 19.

Άρθρο 14 παρ.1: Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Κράτους.

Το νέο νομοσχέδιο για τα ιστολόγια

Μέσα σε 15 ημέρες το αργότερο θα είναι έτοιμο το νέο νομοσχέδιο για τα blogs που βέβαια είναι φασιστικό αφού σπάει την ανωνυμία.
Και θα μας κάνουν την μούρη, κρέας.
Πόσο στοίχημα πάτε ότι θα γράφουμε και πιο σκληρά για τον Ψυχάρη και δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα;
Θα γίνεται άρση απορρήτου και με μια μήνυση. Και το παιχνίδι θα αγριέψει.

Επειδή χάθηκε ο έλεγχος από τα ΜΜΕ μπήκαν τώρα με την βοήθεια του Νίκου Δένδια να βάλουν ...φρένο στα blogs.
Με την βοήθεια των κρατικοδίαιτων της ΕΡΤ. Του Βασιλάκου και της Σπυροπούλου.
Θα γεμίσει όμως η Ευελπίδων γιατί τα blogs στην Ελλάδα είναι 50.000 και το κόστος για την κυβέρνηση τεράστιο. Απευθύνονται στην νεολαία.
Παρόλα αυτά εμείς ΔΕΝ σας φοβόμαστε. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε.
Εδώ θα είμαστε και ελάτε να μας πιάσετε. Αλλά θα δεινοπαθήσετε με όσα θα γράφουμε...
Για να δούμε αν τελικά θα το τολμήσετε...

troktiko

Τα σχόλια δικά σας...Εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα πέραν του ότι κάτι δεν πάει καλά...



ΠΗΓΕΣ: troktiko

Ikaria the island of longevity

Ικαρία, το νησι της μακροζωίας. Απόσπασμα από συνέντευξη του συγγραφέα σχετικά με το βιβλίο Blue Zones και την επικείμενη επίσκεψή του στο νησί της Ικαρίας με σκοπό την έρευνα για την ανακάλυψη "των μυστικών" της μακροζωίας.

Η περήφανη "Τέταρτη Ηλικία", ο Αιρετικός Aubrey de Grey και οι Μπλε Ζώνες

Σύμφωνα με τους επιστήμονες δημιουργείται μία τέταρτη ηλικία και μάλιστα πολύ δυναμική και ισχυρή. Ο άνθρωπος πλέον μπορεί υπό προυποθέσεις να ζει μέχρι και 120 με 130 χρόνια. Μάλιστα, οι ερευνητες τονίζουν ότι ένα στα τέσσερα παιδιά που γεννήθηκαν το 2008, θα τερματήσει τη ζωή του ως άτομο αιωνόβιο.(Τα στοιχεία αυτά ωστόσο αφορούν αποκλειστικά και μόνο τον ανεπτυγμένο κόσμο).
Στις μέρες μας πλησιάζουμε όλο και περισσότερο στην εποχή των υπεραιωνόβιων, δηλαδή στην εποχή που μεγάλο μέρος των ανθρώπων θα φτάνει πάνω από την ηλικία των 110 χρόνων. Η γαλλίδα Jeanee Calment απεβίωση σε ηλικία 122 ετών και 164 ημερών (το 1997) και απέδειξε ότι ο άνθρωπος ήδη οδεύει προς το όριο των 130 χρόνων, το οποίο δεν είναι καθόλου απίθανο κάποια στιγμή και να ξεπεράσει. Σήμερα, ο γηραιότερος άνθρωπος στον κόσμο είναι η Αμερικανίδα Γκέρτρουντ Μπέινς, ηλικίας 115 ετών, ενώ για την Ευρώπη τα πρωτεία έχει ο Βρετανός Χένρι Όλιχαμ, ο οποίος στις 6 Ιουνίου γιόρτασε τα 113α γεννέθλιά του. Στη Βρετανία οι άνω των 100 ετών κάτοικοι υπολογίζονται στους 11.οοο, στη Γαλλία περίπου στους 20.000, ενώ στην Ελλάδα ζουν κατά προσέγγιση 1.716 υπεραιωνόβιοι με την Ικαρία να συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών.
Για πολλούς ίσως αυτή η εντυπωσιακή άνοδος του προσδόκιμου ζωής να έρχεται σε αντίθεση με την εικόνα που παρουσιάζεται για τη μόλυνση του περιβάλλοντος, την τοξικότητα πολλών τροφών, τα επικίνδυνα χημικά που χρησιμοποιούνται στη γεωργία, τa junk food και την επακόλουθη αύξηση των διαφόρων μορφών καρκίνου. Ωστόσο, αυτή είναι μόνο η μία πλευρά του νομίσματος. Προκειμένου να κατανοήσουμε το φαινόμενο αυτό θα πρέπει να συνυπολογίσουμε τη μεγάλη μείωση της παιδικής θνησιμότητας, τη χρήση των αντιβιοτικών, τη βελτίωση των συνθηκών ζωής, τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο έλεγχο της διατροφής και φυσικα τη γενικότερη επιστημονική πρόοδο. Όπως άλλωστε τονίζουν οι επιστήμονες, μέχρι στιγμής τα ιατρικά άλματα καταφέρνουν να λύσουν πιο πολλά προβλήματα από όσα η αμέλεια του ανθρώπου δημιουργεί, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν πρέπει και ο καθένας ξεχωριστά να επαγρυπνεί και να παίρνει το θέμα "υγεία" στα σοβαρά. Δεν είναι υποχρεωτικό να είναι κάποιος άρρωστος για να πάει στον γιατρό και αυτό είναι κάτι που όλοι πρέπει να έχουν κατά νου. Ειδικά από μία ηλικία και έπειτα ένα check up, μπορεί να αποτελέσει το κλειδί για την μακροζωία και την ευζωία.

Το ερευνητικό πρόγραμμα με το όνομα..."Μαθουσάλας"

Ο Aubrey de Grey, είναι ένας μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών, ο οποίος απέκτησε τιμητικά τον τίτλο του διδάκτορα της Βιολογίας από το πανεπιστήμιο του Cambridge, για το βιβλίο που έγραψε με τίτλο "Η ριζοσπαστική θεωρία της γήρανσης". Ο Aubre de Grey λοιπόν εισηγήθηκε μία πραγματικά πολύ ριζοσπαστική θεωρία για την γήρανση, σύμφωνα με την οποία: "Η γήρανση και ο επερχόμενος θάνατος δεν είναι παρά η συσσώρευση μιας σειράς βιολογικών λαθών στο επίπεδο των κυττάρων. Αν καταφέρουμε να βρούμε τις αιτίες και να διορθώσουμε αυτά τα λάθη, τότε οι προβλέψεις της γεροντολογίας για επέκταση του προσδόκιμου ζωής στα 120, 130 ή 150 χρόνια θα πρέπει να μας φαίνονται συντηρητικές". Επιπλέον ο "ανατρεπτικός" επιστήμονας υπολόγισε ότι η αναλογία γήρανσης-τεχνικών αντιμετώπισής της, κλείνει συντριπτικά υπέρ των δεύτερων.
Η ιδέα είναι απλή. Ο μεταβολισμός μας είναι από τη μία αυτός που μας κρατά ζωντανούς, από την άλλη όμως είναι και η αιτία που γερνάμε, επειδή σταδιακά φθείρεται. Η φθορά αυτή αφορά την απώλεια κυττάρων και την αδυναμία αναγέννησής τους, τη συσσώρευση άχρηστου υλικού μέσα και έξω από τα κύτταρα κλπ. Αν λοιπόν σύμφωνα με τον αποκαλούμενο "προφήτη της αθανασίας" Grey αρχίσουν οι επιστήμονες να μελετάνε σοβαρά και εντατικά την αντιστροφή αυτών των διαδικασιών, τότε μέσα σε πολύ μία δεκαετία θα έχουμε τα πρώτα πραγματικά ενθαρρυντικά αποτελέσματα.
Αυτός είναι και ο λόγος της δημιουργίας του προγράμματος "Μαθουσάλας". Το πρόγραμμα αυτό συγκεντώνει χρήματα από διάφορες πηγές και επικυρρήσει βραβεία για την επιβεβαίωση της θεωρίας του Grey. Το περιοδικό Technology Review, το οποίο εκδίδεται από το παγκοσμίας φήμης ΜΙΤ, εξέδωσε τον Φεβρουάριο του 2005 ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία: όποιος μοριακός βιολόγος μέσω δημοσιεύσεων σε επιστημονικά περιοδικά για θέματα γεροντολογίας καταφέρει να καταρρίψει τη θεωρία του Grey και την καταστήσει αποδεδειγμένα ως ανάξια προσοχής, θα λάβει ως αμοιβή 20.000 δολάρια. Οι τρεις επιστήμονες που μέχρι στογμής το επιχείρησαν, δεν τα κατάφεραν. Έτσι, ο αιρετικός, ριζοσπαστικός και ανατρεπτικός Grey συνεχίζει να προσφέρει αισιοδοξία και έμπνευση μέσω της θεωρίας του αλλά συνεχίζει και να προκαλεί...

Οι "Μπλε Ζώνες"

Ο Μισέλ Πουλέν είναι ένας Βέλγος δημοσιογράφος, ο οποίος ασχολείται συστηματικά με την αναγνώριση "Μπλε Ζωνών", δηλαδή περιοχών με μακρόβιους πληθυσμούς. Ο δημοσιογράφος επινόησε τον όρο αυτό πριν από μερικά χρόνια όταν για να χαρτογραφήσει μακρόβιους πληθυσμούς της Σαρδηνίας, χρησιμοποίησε ένα μπλε μολύβι. Η Ικαρία εντάσσεται και αυτή στις μπλε ζώνες και για τους ξένους επιστήμονες είναι η Τζαμάικα της Ελλάδας. (Η Τζαμάικα είναι και αυτή μέλος των Μπλε Ζωνών και παρουσιάζει μεγάλη συγκέντρωση υπεραιωνόβιοων κατοίκων). Αυτή τη στιγμή γίνονται σημαντικές μελέτες στο νησί και αν τα στοιχεία που έχουν οι επιστήμονες επιβεβαιωθούν τότε η Ικαρία θα αναγορευθεί και επίσημα ως η τέταρτη Μπλέ Ζώνη στον κόσμο, μετά την Οκινάουα, τη Σαρδηνία και τη Κόστα Ρίκα. Χαρακτηριστικό είναι ότι μεταξυ του 1996 και του 2006 πεθάναν στην Ικαρία 20 υπεραιωνόβιοι και 100 άνθρωποι άνω των 95 ετών σε ένα σύνολο 600 θανάτων. Αναμένουμε λοιπόν τα αποτελέσματα της μελέτης, τα οποία θα κρίνουν την ένταξη ή μη της Ικαρίας στη 4η θλεση των Μπλε Ζωνών. Από την άλλη πλευρά όμως, η δουλεία των επιστημόνων δε σταματά στην ένταξη μίας περιοχής στις Μπλε Ζώνες του Μισέλ Πουλέν. Οι επιστήμονες ψάχνουν και κάτι ακόμη. Αυτό, δεν είναι άλλο από τα "μυστικά" των Μπλε Ζωνών, δηλαδή τα στοιχεια που συντελούν στην μακροζωία και την ευζωία των κατοίκων των περιοχών αυτών.

Πηγές:

http://www.skai.gr/articles/news/world/%CE%A0%CE%AD%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B5-%CE%BF-%CE%B3%CE%B7%CF%81%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85/,

http://www.chiosnews.com/cn11120051203400.asp

http://ikaroia.blogspot.com/

http://www.madata.gr/index.php?news=18508

http://www.patrinorama.com/patra/modules.php?name=News&file=article&sid=905

ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΕΣ FACEBOOKικές ΙΣΤΟΡΙΕΣ!!!

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΙ ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ FACEBOOK

Στο facebook συμβαίνουν όλα! Καλά και κακά. Παρακάτω ακολουθούν κάποιες από τις πιο αξιοπρόσεκτες ιστορίες που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας και αφορούν γεγονότα που διαδραματίστηκαν μέσα στον χώρο αυτό της κοινωνικής δικτύωσης και εξαιτίας αυτού.

• Η ηθοποιός Άννα-Ίρις Αγαθονικιάδη εκβίαζε μαζί με τον σύντροφό της έναν πολιτικό μηχανικό με τον οποίο ήρθαν σε επαφή και γνωρίστηκαν μέσω ενός chat room. Με τον πολιτικό αυτό μηχανικό είχαν σεξαουαλικές επαφές επί πληρωμή. Η αστυνομία συνέλαβε επ' αυτοφόρω το ζευγάρι να λαμβάνει 2.000 ευρώ από τον πολιτικό μηχανικό.
• Δύο κοπέλες, μία φοιτήτρια 19 ετών και μία υπάλληλος 24, έπεσαν θύματα των εραστών που γνώρισαν μέσω του διαδικτύου και συγκεκριμένα του facebook. Οι κοπέλες προχώρησαν σε σεξουαλική επαφή μεσω web cam (cyber sex), ενώ παράλληλα οι εραστές τους τις βιντεοσκοπούσαν. Στη συνέχεια οι εραστές τους τις απειλούσαν ότι εάν δεν έρθουν σε σεξουαλική επαφή με όσους φίλους τους τις ζητήσουν θα προχωρήσουν σε δημοσιοποίηση του υλικού που έχουν καταγράψει. Οι κοπέλες ωστόσο δεν υπέκυψαν στις απειλές και κατά συνέπεια το υλικό ανέβηκε στο διαδίκτυο. Οι δύο κοπέλες εξαιτίας του πανικού τους και της άσχημης ψυχολογικής τους κατάστασης αναγκάστηκαν να έρθουν σε επαφή με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος αν και τελικά δεν άσκησαν μήνυση εναντίον των εκβιαστών.
• Τρίτη ιστορία και ευτυχώς αισιόδοξη αυτή τη φορά είναι η συγκινητική ιστορία της 62χρονης Avril Grube. Η Avril λοιπόν κατάφερε να επανασυνδεθεί με τον γιο της, ο οποίος σύμφωνα με τα λεγόμενά της είχε απαχθεί το 1982. Η αδερφή της λοιπόν όταν η ίδια αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα υγείας αποφάσισε να ψάξει για ίχνη του ανιψιού της μέσα από το facebook. Εκεί λοιπόν βρήκε το προφίλ του ανιψιού της, στην Ουγγαρία, χώρα καταγωγής του πατέρα του, ο οποίος και τον είχε απαγάγει 27 χρόνια πριν από την Αγγλία όπου και διέμενε με την μητέρα του μέχρι τότε. Μετά από κατάλληλες κινήσεις και εφόσον διαβεβαιώθηκε ότι το άτομο που εντόπισε ήταν όντως ο ανοψιός της και γιος της αδερφής της, έφερε τον γιο και τη μητέρα σε επαφή.
• "Κλωτσήστε έναν κοκκινομάλη". Αυτή ήταν η ονομασία του γκρουπ, το οποίο δημιούργησε προβλήματα στην αστυνομία του Καναδά. Το γκρουπ αυτό που δημιουργήθηκε πριν λίγο καιρό στο facebook υποστήριζε ότι οι κοκκινομάληδες είναι άνθρωποι κακοί, μοχθηροί, ύπουλοι και διαβολικοί και γι'αυτό παρακινούσε τα μέλη του να χτυπούν, να αποφεύγουν και να δημιουργούν προβλήματα σε όσους ανθρώπους έχουν γεννηθεί με φυσικό κόκκινο χρώμα μαλλιών. Το γκρουπ σύντομα συγκέντρωσε 5000 μέλη, ωστόσο οι αρχές του Καναδά τονίζουν ότι όσοι εμπλέκονται σε αυτήν την υπόθεση μπορεί να αντιμετωπίσουν σοβαρές κατηγορίες.
• Μία άλλη υπόθεση που απασχόλησε έντονα τους υπεύθυνους του facebook ήταν ένα γκρουπ το οποίο αναζητούσε υποψήφιους δολοφόνους για τον πρόεδρο της Βολιβίας, Έβο Μοράλες. Η ομάδα έφτασε να αριθμεί 8.000 μέλη, μέχρι που οι υπεύθυνοι αποφάσισαν να την διαγράψουν από το site.
• Ένας έφηβος από το Μιλγουόκι των ΗΠΑ έφτασε στο σημείο να εκβιάζει πάνω από 30 συμμαθητές του για 2 ολόκληρα χρόνια. Ο νεαρός είχε δημιουργήσει ταυτόχρονα 2 προφίλ στο facebook ως κορίτσι με τα ονόματα Κάιλα και Έμιλυ. Μέσω αυτών των προφίλ πλησίαζε τους συμμαθητές του και τους έπειθε να του στείλουν προκλητικές, ακόμα και γυμνές φωτογραφίες. Όταν το φωτογραφικό υλικό έφτανε στα χέρια του, τους αποκάλυπτε την ταυτότητα του και τους απειλούσε ότι εάν δεν έρθουν σε ερωτική επαφή μαζί του θα τους διασύρει στο σχολείο και το διαδίκτυο.
• Στη Μεγάλη Βρετανία τώρα, ο Έντουαρτ Ρίτσαρντσον μαχαίρωσε την γυναίκα του μέχρι θανάτου όταν αυτή αποφάσισε να αλλάξει status προσωπικής κατάστασης στο facebook και από από παντρεμένη το έκανε ελεύθερη. Ο 40χρονος Έντουαρντ είχε χωρίσει με την 26 ετών Σάρα προ ολίγων ημερών. Όταν είδε την αλλαγή στο προφίλ της πήγε στο σπίτι των γονιών της καθώς δεν απαντούσε στα τηλέφωνα που της έπαιρνε και στα μηνύματα που έστελνε και την σκότωσε με απανωτές μαχαιρίες.
• Στα Τρίκαλα ένας νεαρός ανέβασε στο facebook γυμνές φωτογραφίες της πρώην κοπέλας του, προκειμένου να την εκδικηθεί για το χωρισμό τους. Ο 18 ετών μάλιστα νεαρός είχε δημιουργήσει προφίλ με τα στοιχεία της πρώην κοπέλας του όπου και ανέβασε το προκλητικό φωτογραφικό υλικό. Ωστόσο η νεαρή τον μήνυσε μόλις εντόπισε το πλαστό προφίλ και οι αρχές συνέλαβαν τον νέο.
• 13 υπάλληλοι της Virgin Atlantic απολύθηκαν πριν λίγους μήνες όταν εντοπίστηκαν από συναδέλφους τους να σχολιάζουν αρνητικά και προσβλητικά τους επιβάτες των αερογραμμών της. Επιπλέον πρόσφατα απολύθηκαν 3 δημόσιοι υπάλληλοι στην Μεγάλη Βρετανία όταν ύστερα από έρευνα διαπιστώθηκε ότι περνούσαν πάνω από 2 ώρες καθημερινά από το σύνολο του ημερίσιου χρόνου εργασίας τους σε site κοινωνικής δικτύωσης.

Αυτές και άλλες πολλές είναι οι ιστορίες που καθημερινά διαδραματίζονται μέσα στον μικρόκοσμο του facebook. Σχέσεις δημιουργούνται αλλά και σχέσεις διαλύονται, άνθρωποι εντοπίζονται μετά από χρόνια αναζήτησης αλλά και κάποιοι άλλοι χάνουν τη ζωή τους είτε κινδυνεύουν να την χάσουν διότι έτσι αποφασίζει ένα διαδικτυακό γκρουπ. Σίγουρα το θέμα της διαδικτυακής κοινωνικής δικτύωσης απαιτεί περαιτέρω ανάλυση, περισυλλογή και ωριμότητα από όσους ασχολούνται συστηματικά με αυτήν.

Social Networking Wars: SuperNews!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ "ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ" FACEBOOK

Το facebook είναι ένας κοινωνικός ιστοχώρος δικτύωσης που έχει την αφετηρία του στις 4 Φεβρουαρίου του 2004. Ιδρυτής του είναι ο Mark Zuckerberg, ο οποίος ίδρυσε το facebook όταν ήταν ακόμα φοιτητής του Harvard. Αρχικά δικαίωμα συμμετοχής είχαν μόνο οι φοιτητές του Harvard, αλλά αργότερα το δικαίωμα αυτό επεκτάθηκε για όλους του μαθητές και φοιτητές αμερικάνικων σχολείων και πανεπιστημίων και τέλος για κάθε άνθρωπο του πλανήτη, αρκεί να έχει κλέισει τα 13 του χρόνια.
Το facebook είναι αυτή τη στιγμή το δημοφιλέστερο site κοινωνικής δικτύωσης και έχει πάνω από 200.000.000 μέλη, ενώ κάθε μέρα οι χρήστες του ανεβάζουν πάνω από 14.000.000 φωτογραφίς και βίντεο. Φυσικό είναι λοιπόν το facebook εξαιτίας της μαζικότητάς του να μην θεωρείται πλέον ως ένας απλός ιστοχώρος, αλλά να θεωρέιται ένα κοινωνικό φαινόμενο του δυτικού κόσμου που χρήζει επιστημονικής αλλά και γενικότερης ανάλυσης.
Με ευκαιρία την συμπλήρωση πέντε χρόνων επιτυχούς παρουσίας του facebook στον κυβερνοχώρο, το ELTRUN (Εργαστήριο Ηλεκτρονικού Επιχειρείν) του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, παρουσίασε μία πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα σχετικά με την ηλεκτρονική δικτύωση των Ελλήνων χρηστών.
Σύμφωνα με την έρευνα αυτή το 75% των Ελλήνων χρηστών ηλίκίας 25-35 ετών κάνουν συστηματική χρήση του facebook, ενώ μάλιστα δεν είναι εγγεγραμμένοι σε καμία άλλη αντίστοιχη σελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι δε σημαντικό ότι το 59% των χρηστών αυτών επισκέπτεται το facebook συχνότερα από μία φορά την ημέρα. Το 34% των χρηστών επισκέπτεται το facebook 2-3 την ημέρα, ενώ ένα ποσοστό της τάξης του 24% "ελέγχει" το διαδικτυακό προφίλ του ακόμα πιο συχνά.
Όσον αφορά τώρα τον χρόνο χρήσης του facebook, το 75% δηλώνει ότι ο χρόνος της κάθε του επίσκεψης δεν ξεπερνά τα 30 λεπτά, ενώ το 50% ξοδεύει για κάθε του επίσκεψη λιγότερο από 15 λεπτά. Αυτό το στοιχείο σε συνδυασμό με την συχνότητα των επισκέψεων του ιστοχώρου αυτού, αποδεικνύει ότι το facebook έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας των χρηστών.
Τέλος οι λόγοι και τα κίνητρα της δημιουργίας του διαδικτυακού προφίλ στον ιστοχώρο αυτό είναι πρώτον η εύρεση παλιών γνωστών και φίλων σε ποσοστό 92%, ενώ ο δεύτερος λόγος είναι η διασκέδαση μέσω των τεστ,των κουίζ, των βίντεο κλπ που προσφέρουν διάφορες εφαρμογές του facebook. Επίσης δεν θα έπρεπε να παραλειφθεί από τα κίνητρα των χρηστών και το νέο είδος κοινωνικού σχολιασμού ή πιο απλά κουτσομπολιού, "το ηλεκτρονικό κουτσομπολιό". Πρόκειται πολύ απλά για τη δυνατότητα που προσφέρει το facebook να μαθαίνει κανείς μέσα από τα προφίλ των φίλων και των γνωστών του, κάθε νέο που αφορά τη ζωή τους και κυρίως την προσωπική τους ζωή φυσικά.
Αξίζει εδώ να τονιστεί ότι το ποσοστό που δηλώνει ότι ο ιστοχώρος αυτός του είναι απαραίτητος φτάνει στο 42%, ενώ στην ερώτηση σχετικά με το αν επιστεύονται οι χρήστες το facebook το 38% απαντά ξεκάθαρα ότι δεν το εμπιστεύεται καθόλου. Ένα από τα πολλά ερωτήματα λοιπόν που προκύπτουν, είναι το πώς και το γιατί κάποιοι παρέχουν προσωπικές πληροφορίες σε κάποιον που δεν εμπιστεύονται? Τα συμπεράσματα δικά σας...


Ψυχολογικές επιτπώσεις του facebook
Facebook και κατάθλιψη

Σύμφωνα με την Susan Greenfield, Νευροεπιστήμονα και Διευθύντρια του Βασιλικού Ινστιτούτου της Μεγάλης Βρετανίας, οι ιστοσελίδες τύπου facebook ενθαρρύνουν σαφώς τη στιγμιαία ικανοποίηση και αναγνώριση, καθιστούν τους νέουν πιο εγωκεντρικούς, ενώ παράλληλα μειώνουν αισθητά τον χρόνο που μπορεί κάποιος να παραμείνει συγκεντρωμένος σε μία και μόνο εργασία. Από την αντίπερα όμως όχθη υπάρχουν και οι υποστηρικτές των διαδικτυακών αυτών εφαρμογών οι οποίοι τονίζουν τις θετικές επιδράσεις που έχουν αυτές στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Σύμφωνα λοιπόν με πολλούς νευροεπιστήμονες ο εγκέφαλος ευεργετείται σημαντικά από τις νέες εμπειρίες που του προσφέρει το διαδίκτυο, ενώ παράλληλα το ίντερνετ δύναται να βοηθήσει ανθρώπους με προβλήματα συμπεριφοράς και κοινωνικοποίησης να ενταχθούν σε διάφορες ομάδες και να νιώσουν πιο αποδεκτοί. Επιπλέον οι νευροεπιστήμονες θεωρούν ότι το διαδίκτυο και οι εφαρμογές του είναι ιδιαίτερα ευεργετικές για τους ηλικιωμένους καθώς τους βοηθά και τους παρέχει κίνητρα προκειμένου να κρατήσουν τον εγκεφαλό τους σε εγρήγορση παρέχοντάς τους συνέχεια νέα ερεθίσματα και μάλιστα ιδιαίτερα έντονα.
Από καθαρά τώρα ψυχολογική ματιά, σύμφωνα με τον Γεράσιμο Προδρομίτη, Επίκουρο Καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, το διαδίκτυο και η εικονική πραγματικότητα μπορούν να αποτελέσουν προέκταση, εμβάθυνση ή συμπλήρωμα της φυσικής πραγματικότητας.
Αυτό που στις μέρες μας αποτελεί επίκεντρο των ιδιωτικών αλλά και δημόσιων συζητήσεων, το online social networking, ίσως τελικά αποτελεί την βαθύτερη ανάγκη ορισμένων ανθρώπων (και μάλλον της πλειοψηφίας των αθρώπων) να συναντήσουν δυνητικά ή και πραγματικά άλλα άτομα και παράλληλα να νιώσουν ορατοί στο δημόσιο χώρο.
Σύμφωνα με πολλούς κοινωνικούς επιστήμονες το facebook και γενικότερα η διαδικτυακή επικοινωνία δίνει την ευκαιρία σε ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη να επικοινωνήσουν επί ίσοις όροις, εφόσον στο μέσο αυτό η κοινωνική τάξη, η καταγωγή, η μόρφωση και το οικονομικό status δεν παίζουν κανέναν ρόλο. Επιπλέον μέσω του διαδικτύου συχνά θίγει κανείς θέματα που υπό κανονικές συνθήκες διαπροσωπικής επαφής δεν θα έθιγε. Μάλλον λοιπόν το facebook αποτελεί μία απάντηση απόλυτα φυσιολογική και ίσως μάλιστα αναμενόμενη σε μία κοινωνία όπου η πραγματική και ουσιαστική διαπροσωπική επαφή και επικοινωνία καθίστανται όλο και πιο προβληματικές.
Η μορφή αυτή επικοινωνίας είναι ιδιαίτερα "οφέλημη" για ανθρώπους με όχι και τόσο ικανοποιητικές κοινωνικές δεξιότητες, ή για ανθρώπους που δεν μπορούν να αντέξουν την σκληρότητα των δυνητικών διαπροσωπικών συγκρούσεων και προτιμούν να κρύβονται πίσω από ψεύτικες ταυτότητες σε διάφορα διαδικτυακά προφίλ.



Τι πιστεύουν οι Έλληνες χρήστες για το facebook (Έρευνα Πανεπιστημίου Αιγαίου)

Παρόμοια έρευνα με αυτήν του ΣΕΠΕ πραγματοποίησε και το Πανεπιστήμιο του Αιγαίου, αλλά η βάση αυτής της έρευνας ήταν η δημιουργία του προφίλ του Έλληνα χρήστη. Τα συμπεράσματα λοιπόν είναι τα εξής:

• Οι άνδρες χρήστες είναι πιο "σταθεροι" στη χρήση του facebook, ενώ οι γυναίκες το χρησιμοποιούν πολλές ώρες είτε περιστασιακά.
• Όσον αφορά τους άνδρες χρήστες, φαίνεται να βοηθά το facebook στην δημιουργία καινούριων φίλων, καθώς πολλαπλασιάζονται οι ευκαιρίες επικοινωνίας μέσω των ομάδων (γκρουπς) κοινών ενδιαφερόντων.
• Οι χρήστες που περνούν μεγάλο χρονικό διάστημα προσηλωμένοι στον ιστοχώρο αυτό έχουν γονείς συνήθως υψηλού μορφωτικού επιπέδου.
• Σύμφωνα με τους χρήστες η διαδικτυακή επικοινωνία είναι ο καλύτερος τρόπος επικοινωνίας και ο πιο αποδοτικός.
• Σε αντίθεση με την παραπάνω άποψη ή και παράλληλα με αυτήν η πλειοψηφία των χρηστών τονίζει ότι μέσω του facebook διαμορφώνονται σχέσεις επιφανειακές και μη ανθεκτικές στο πέρασμα του χρόνου.
• Πολλοί χρήστες κατάλαβαν ότι είχαν εξαρτηθεί από το facebook όταν πλέον περνούσαν υπερβολικά πολλές ώρες σε αυτό και συνέχιζαν να το σκέφτονται ακόμα και όταν δεν ήταν μπροστά στον υπολογιστή.
• Οι περισσότεροι χρήστες δηλώνουν ότι μέσω του υπολογιστή νιώθουν πιο ελεύθεροι να εκφράσουν απόψεις και σκέψεις που δεν θα τολμούσαν ποτέ να εκφράσουν στην κατά πρόσωπο επικοινωνία.
• Τέλος οι χρήστες και πάλι θεωρούν ότι οι ιστοχώροι κοινωνικής δικτύωσης βοηθούν τους ντροπαλούς και μη" δημοφιλείς" στο κοινωνικό τους περιβάλλον να "κοινωνικοποιηθούν" και να βρουν φίλους. Ωστόσο στην πράξη αποδεικνύεται ότι οι άνθρωποι με ιδιαίτερες κοινωνικές δεξιότητες μεταφέρουν αυτή τους την ικανότητα και στο facebook, έχοντας και πάλι περισσότερους "φίλους" και συμμετέχοντας σε περισσότερες ομάδες.

Τα συμπεράσματα σχετικά με τους λόγους και τα κίνητρα δημιουργίας λογαριασμού στο facebook είναι κοινά με την προηγούμενη έρευνα και αναφέρονται και πάλι στην ανέρευση παλέων φίλων και γνωστών, στη διασκέδαση αλλά και το "ηλεκτρονικό κουτσομπολιό". Επιπλέον ενδιαφέρον έχει ότι οι χρήστες στην ερώτηση εάν προτιμούν να βγαίνουν έξω για γνωριμίες ή να γνωρίζουν ανθρώπους μέσω του facebook απάντησαν το 16,7% ότι προτιμάει το facebook και το 15,5% ότι προτιμάει να βγαίνει έξω. Όσο για τους υπόλοιπους είναι διχασμένοι, αν και χρησιμοποιούν και τους δύο τρόπους. Επίσης πολλοί είναι αυτοί που δεν δίστασαν να γνωρίσουν από κοντά ανθρώπους που πρωτογνώρισαν μέσω του διαδικτύου, το ποσοστό των οποίων μάλιστα ξεπερνά το 70%.


Έρευνα της Ομάδας Δράσης για την ψηφιακή Ασφάλεια

Σύμφωνα με τον Επίκουρο Καθηγητή Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Αιγαίου, Ευστράτιο Παπάνη, ο οποίος διεξήγαγε και την έρευνα, η πολύωρη χρήση του facebook, αλλά και άλλων παρόμοιων μέσων κοινωνικής δικτύωσης, συνοδεύεται από ένα αίσθημα κενού.
Αυτό δεν είναι καθόλου περίεργο αφού στους ηλεκτρονικούς αυτούς χώρους οι σχέσεις δημιουργούνται εξαιρετικά γρήγορα αλλά εξίσουν γρήγορα δύνανται κυριολεκτικά και μεταφορικά να διαγραφούν με ένα μόνο κλικ. Από αυτήν την οπτική οι σχέσεις αυτές δεν μπορούν παρά να περιγραφούν ως επιπόλαιες, επιφανειακές, στιγμιαίες, φρενήρεις και ως ο,τιδήποτε άλλο πέραν από ουσιαστικές και σταθερές. Οι νέοι αλλά και οι κάθε ηλικίας χρήστες μπορούν να δημιουργήσουν άπειρα προφίλ της αρεσκείας τους, όπου παρουσιάζουν τα στοιχεία της προσωπικότητάς τους τα οποία τους αρέσουν ή και που θα ήθελαν να έχουν. Η ταυτότητά τους λοιπόν δεν είναι κάτι σταθερό αλλά κάτι που με ευκολία μεταπλάθεται ανάλογα με τα στοιχεία που δηλώνουν στο εκάστοτε προφίλ. Επιπλέον η οικειοποίηση ή η καπήλευση του προφίλ άλλου ατόμου είναι κάτι συνήθες αλλά και εξαιρετικά εύκολο για τους γνώστες. Ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό των χώρων αυτών είναι η δραματοποίηση χαρακτηριστικών και γεγονώτων προς χάριν εντυπωσιασμού, ενώ παράλληλα χρήστες που στην πραγματική τους ζωή είναι δειλοί και άτολμοι, άτομα που προέρχονται απο προβληματικές οικογένειες, είτε πάλι παιδιά που έχουν απορριφθεί απο το εκπαιδευτικό σύστημα, χτίζουν μία νέα αυτοεκτίμηση μέσα από συγκρίσεις του τύπου compare hotness και άλλους παρόμοιους διαγωνισμούς που προσφέρουν οι εφαρμογές των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Έτσι η αυτοεκτίμηση των ατόμων αυτών ανεβαίνει γρήγορα αλλα και επιφανειακά καθώς ικανοποιείται ο εγωισμός τους μέσα απο φιλοφρονήσεις για την φωτογραφία ή το βίντεο που ανέβασαν. Η κάλυψη βέβαια των συναισθηματικών αυτών κενών είναι επιφανειακή εφόσον πρόκειται για μία πρόσκαιρη ικανοποίηση.
Ο εκάστοτε χρήστης μέσα σε αυτόν τον μαγευτικό μικρόκοσμο συχνά χάνει την επαφή με την πραγματικότητα. Θαμπώνεται από την πληθώρα των εφαρμογών όπως τα εικονικά κεράσματα, τις υπενθυμίσεις γεννεθλίων, τις εικονικές προσκλήσεις για συμμετοχή σε ομάδες και παιχνίδια και συχνά "ζαλίζεται" από τα άπειρα εικονικά σκουντήγματα. Με τον τρόπο αυτό βυθίζεται ο χρήστης μέσα σε μία ουτοπία κοινωνικότητας και με απλούς τρόπους (αφού δίνονται μέσα από τις εφαρμογές) γίνεται το επίκεντρο της προσοχής σε άτομα που στην πραγματική ζωή ίσως ποτέ να μην του χάριζαν ούτε μία στιγμή προσοχής. Άλλωστε συχνά έχουν βρεθεί οι χρήστες σε κοινές σχολικές τάξεις ή εργασιακούς χώρους, χωρίς να έχουν διαμορφώσει καμία ουσιαστική φιλική σχέση.
Το facebook λοιπόν ίσως μοιάζει με ένα group therapy, με μία ιδιότυπη ψυχοθεραπεία χωρίς όμως κανόνες και όρια ενώ παράλληλα επουλώνει επιφανειακά πληγές και σκεπάζει προβλήματα, τα οποία όμως από κάτω συνεχίζουν να έχουν τη δική τους ζωή και συχνά μεγενθύνονται δραματικά.
Σε σύγκριση με τις δυνατότητες που παρέχει το διαδίκτυο η πραγματικότητα μοιάζει πολύ αργή και πληκτική. Οι σχέσεις στην πραγματικόητα δημιουργούντσι δύσκολα και διατηρούνται ακόμα πιο δύσκολα. Χρειάζεται κανείς να δίνει ιδιαίτερη σημασία σε κοινωνικούς κανόνες και τύπους που η εικονική πραγματικότητα αγνοεί και εν πολλοίς απορρίπτει.
Το πρόβλημα βέβαια είναι ακόμα πιο αισθητό για τη νέα γενιά που βίωσε την παγίωση του διαδικτύου στην Ελλάδα, κυρίως μετά το 1995. Η γενιά αυτή έχει γαλουθέι με ηλεκτρονικά παιχνίδια, πολύωρο chat στα προεφηβικά και εφηβικά χρόνια, έχει περάσει ατελείωτες ώρες σε internet καφέ και έχει κοινωνικοποιηθεί σε μαγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό "διαδικτυακα". Είναι λοιπόν φυσικό να έχει πρόβλημα επικοινωνίας με τις υπόλοιπες γενιές που συνήθως κατέχουν περισσότερο την ικανότητα της άμεσης διαπροσωπικής επαφής, αλλά αγνούν την ελκυστικότητα του διαδικτύου και συνεπώς και την ελκυστικότητα (και τους κανόνες) της διαδικτυακής επαφής.
Στην πραγματική κοινωνία οι σχέσεις έχουν μεγάλο ρίσκο, απαιτουν προσπάθεια και θάρρος, κάτι που φυσικό είναι να τρομάζει τους νέους, οι οποίοι δρούν μέσα από την ασφάλεια που τους παρέχει το διαδίκτυο.
Το άτομο που προσπαθεί να δημιουργήσει μία νέα φιλία ή έστω που επιχειρεί να ανοίξει μία συζήτηση στην πραγματική ζωή δεν έχει δεχθεί προηγουμένως θετικά σχόλια για τις φωτογραφίες του, τα βίντεό του, τις απόψεις του ή τα χόμπυ που δηλώνει ότι έχει στο προφίλ του. Οπότε χρειάζεται θάρρος και προσπάθεια για να πλησιάσει ένα νέο άτομο, ιδιαίτερα σε μία κοινωνία όπως η σημερινή όπου το ομαδικά πνεύμα και η συλλογικόητα ολοένα και περισσότερο φθίνουν, ενώ από την άλλη ο ατομισμός γίνεται κυρίαρχη αξία.
Άρα με γνώμονα όλα τα παραπάνω είναι απόλυτα φυσιολογικό και κατανοητό το γιατί οι νέοι δυσκολεύονται να λειτουργήσουν αποτελεσματικά στον αληθινό κόσμο. Επιπλέον τα παιδιά που γαλουχήθηκαν μέσα στον πάντα λαμπερό, πολύχρωμο και γρήγορο χώρο του social networking δίνουν μεγαλύτερη αξία στις διαδικτυακές τους ταυτότητες και επιτυχίες παρά στις πραγματικές. Άλλωστε όλα τα επιτεύγματα δημοσιοποιούνται στο διαδικτυακό προφίλ, ενώ οι ήττες, οι αποτυχίες και οι στενοχώριες με ιδιαίτερη μαστοριά αποκρύπτονται. Με ελάχιστες βέβαια εξαιρέσεις εφόσον υπάρχουν και αυτοί που ξέρουν μέσα από την δραματοποίηση γεγονοτων να γίνονται οι "drama queen" του διαδικτύου μια και το δράμα προσελκύει εύκολα και γρήγορα το ενδιαφέρον του κοινου.
Σύμφωνα λοιπόν με τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής οι νέοι συχνά αποζητούν και στην πραγματική ζωή γρήγορη ικανοποίηση για τα όποια τους συναισθήμτα και για την κάλυψη των όποιων επιθυμιών προκύπτουν. Δεν αντέχουν την αναμονή και τους αργούς ρυθμούς και έτσι κάποιες φορές οδηγούνται σε ακραίες συμπεριφορές. Δεν είναι λίγοι αυτοί που ξεκάθαρα δηλώνουν ότι αναζητούν ακραίες καταστάσεις και απολαύσεις και είναι απόλυτα φυσιολογικό αφού διαδικτυακά όλα γίνονται "εδώ και τώρα", χωρίς κανένα πρόσχημα. Πολλοί είναι αυτοί δε, που βιώνουν στερητικά σύνδρομα όταν μείνουν έστω και μία μέρα ή ακόμα και λίγες ώρες μακριά από το PC, αφού θέλουν να ξέρουν τι γίνεται στον δικτυακό τους τόπο, ποιός τους μίλησε, ποιος έκανε φίλο ποιον και ποιος σχολίασε τις καινούριες τους φωτογραφίες. Είναι σχεδόν κυριολεξία το ότι για πολλούς νέους η αυτοεκτίμηση τους εξαρτάται απόλυτα από το πληκτρολόγιο του ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ερευνητή ένας πολύωρος χρήστης του facebook δίνει πολύ μεγαλύτερη αξία και σημασία σε μία χαμηλή βαθμολογία στα ratings του facebook, παρά σε μία χαμηλή βαθμολογία του σχολείου ή σε μία επίπληξη του γονιού.
Μέσα σε όλες αυτές τις κοινωνικές μεταβολές είναι αναμενόμενο και έχει ήδη γίνει κατανοητό ότι η φιλία και η επικοινωνία έχουν αλλάξει εντελώς φύση και περιεχόμενο. Για τον νέο πλέον ο συνομιλητής του είναι μία φωτογραφία σε ένα προφίλ και ένα σύνολο στοιχείων που κατονομάζονται στις "πληροφορίες" που επιτρέπουν οι εφαρμογές του ιστοχώρου να δώσει ο καθένας. Δεν προσθέτεις τίποτα, μόνο αν θες μπορείς να αποκρύψεις στοιχεία, να τα δώσεις λανθασμένα ή και να οικειοποιηθείς στοιχεία τρίτων. Επιπλέον "διαλέγεις" φίλους ανάλογα με τα γούστα σου και τους απορρίπτεις αντίστοιχα. Αν κάποιος σε δυσαρεστήσει απλά τον διαγράφεις. Όλα είναι υπόθεση ενός κλικ. Πώς λοιπόν ένας νέος να συμβιβαστεί με τις απαιτήσεις της πραγματικής ζωής όπου η "διαγραφή" ενός φίλου απαιτεί επιχειρήματα και θάρρος, ενώ συχνά ακολουθούν και συνέπειες? Στο διαδίκτυο συνέπειες δεν υπάρχουν και όταν ο αριθμός των "φίλων" σου είναι τριψήδιος, τετραψήφιος ή και πενταψήφιος η μόνη συνέπεια είναι η μείωση του αριθμού κατά μία μονάδα, κάτι που πολύ γρήγορα και εξαιρετικά εύκολα μπορεί να αντικατασταθεί από έναν πιο αρεστό φίλο.
Άλλωστε στο διαδίκτυο ποτέ δεν μιλά κανείς σε ένα απόλυτα υπαρκτό πρόσωπο. Πάντα προβάλλει κάθε χρήστης στον συνομιλητή του τις επιθυμίες του, τις ελλείψεις του και τις φαντασιώσεις του εφόσον δεν υπάρχει η πραγματική επαφή που θα τις διαψεύσει. Κάθε προφίλ αποτελεί για το άτομο ένα προσωπείο, το οποίο αποτελείται περισσότερο από επιθυμητές ιδιότητες παρά από πραγματικές. Οι χρήστες του facebook λοιπόν αναφέρονται περισσότερο στο φαντασιακό αγνοώντας και υποτιμώντας την πραγματικότητα. Ακόμα και όταν η επικοινωνία γίνεται μέσω κάμερας η γλώσσα του σώματος δεν υπάρχει, ο χρήστης δείχνει το "καλό" του προφίλ, προσέχει τον φωτεισμό, το ντύσιμο, το χτένισμα κλπ, ενώ και οι φωτογραφίες που ανεβάζει στο προφίλ είναι πάντα προσεγμένες, επιλεκτικές και συχνά δε ιδιαίτερα προκλητικές.
Όταν επιπλέον οι χρήστες αποφασίσουν να συναντηθούν από κοντά, αυτό που σηνύθως ακολουθεί είναι η απόλυτη και βαθύτητατη απογοήτευση, αφού το προσωπείο πέφτει και το είδωλο γκρεμίζεται. Στο facebook και γενικότερα στο διαδίκτυο ο κόσμος δεν έχει διακρίσεις τάξεων, φύλου, εθνικότητας. Το παρελθόν, η ηλικία, οι εμπειρίες, τα επιτεύγματα δεν παίζουν ρόλο, ενώ τη ταυτότητα του κάθε ατόμου δύναται να κατασκευαστεί κατά το δοκούν, ενώ ανά πάσα στιγμή μπορέι να ανακατασκευαστεί. Αρκεί να δηλώσει κανείς κάτι και αμέσως γινεται αποδεκτό εφόσον δεν υπάρχει κανενός είδους έλεγχος. Όταν λοιπόν και στην περίπτωση που η νέοι απογοητευτούν από την "φτωχή" πραγματικότητα βυθίζονται ακόμα πιο πολυ στον εικονικό μικρόκοσμό τους, ο οποίος κατασκευάζεται και ανακατακσευάζεται αέναα με γνώμονα τις επιθυμίες τους. Και εν τέλει αυτή η μόνιμη αναντιστοιχία ανάμεσα στο εικονικό και το πραγματικό είναι που οδηγεί τον νέο στη κατάθλιψη, εφόσον στον πραγματικό κόσμο κόσμο δεν φτάνει να δηλώνει κανείς κάτι, πρέπει και να το υποστηρίζει με τις πράξεις και την συνεχή του προσπάθεια.

Πιστεύω ότι θα ήταν καλό και αρκετά "διαφωτιστικό" για το θέμα του facebook να κλείσουμε με μία δήλωση του κοινωνιολόγου και διευθυντή του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, Νίκο Φακιόλα, στη δημοσιογράφο Δήμητρα Αιγινίτη της εφημερίδας Πρώτο Θέμα: "Το facebook είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο. Ένα πρόβλημα που δημιουργούν οι...εικονικοί φίλοι στην κοινωνία είναι ότι απέχουν από την πραγματικότητα και την άμεση ζωή. Ζουν σε έναν κόσμο πλασματικό και αφύσικο, λιγότερο ανθρώπινο και αμιγώς τεχνολογικό μηχανικής επικοινωνίας και όχι ουσιαστικής. Δεν κινδυνεύουν μόνο τα παιδιά, αλλά και οι ενήλικες, οι οποίοι είναι περισσότερο αφελείς. Αυτό αποδίδεται στο ότι η πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία είναι πλεον δυσκολότερη. Δεν υπάρχει θάρρος και ειλικρίνεια, είναι αρκετοί εκείνοι που έχουν κλειστεί στον εαυτό τους. Τίθεται θέμα δυσκολίας έκφρασης και ανάγκης επιβεβαίωσης. Η εικονική πραγματικότητα ελέγχει τις συνθήκες μίας επικοινωνίας. Είναι πολύ πιο εύκολο να "ψαρέψει" κανείς. Δεν είναι τυχαίο ότι στα chat rooms γίνονται διάλογοι προχωρημένου σεξουαλικού περιεχομένου, διότι τα άτομα αυτά απελευθερώνονται. Είναι επικίνδυνα στοιχεία και μπορεί να υπάρξουν παρενέργειες, καθώς δεν χρειάζεται να βγει κανείς στο facebook και γενικότερα σε διαδικτυακούς χώρους κοινωνικής δικτύωσης με πραγματικό πρόσωπο. Συνήθως, ο αποστολέας διαμορφώνει συνθήκες προβάλλοντας τις ανησυχίες, τα ενδιαφέροντα, τις επιθυμίες, τις απόψεις του προσεγγίζοντας τον εικονικό του φίλο με σκοπιμότητα ή και χωρίς".

ΠΗΓΕΣ:

http://www.infosoc.gr/infosoc/el-GR/grafeiotypou/news/infosoc_news/news_greek/facebook_13-02-2009.htm

http://www.vita.gr/html/ent/834/ent.8834.asp
http://www.sepe.gr/
http://troktiko.blogspot.com/2009/02/facebook_14.html
http://magoulaonline.gr/2009/02/2826/facebook-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B9%CF%88%CE%B7/

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ BODIES...ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ?

ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ.ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ.

Bodies: The Exhibition ABC's 20/20 (Part 1)

to prwto meros...mi xasete omws to 2o ekei einai to zoumi!

Bodies: The Exhibition ABC's 20/20 (Part 2)

i alitheia gia tin ekthesi bodies pou apo tis 6 toy mima lamvanei xwra sti texnopoli dimou athinwn...

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ Bodies. Η εμπορευματοποίηση του θανάτου?

Κάποιες σκέψεις για την έκθεση the bodies, που από χθες μπορούν όλοι να επισκεφτούν στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Το κείμενο που ακολουθεί είναι από την εφημερίδα Irish Times και αναφέρεται ακριβώς σε αυτή την έκθεση θέτοντας κάποια ηθικά κυρίως ερωτήματα σχετικά με τα σώματα που εκθέτονται αλλά και κάποια πολύ πιο πρακτικά, όπως για παράδειγμα η προέλευση αυτών των σωμάτων.

Questions over bodies exhibition

OPINION: SOME 11 million people may have seen Bodies – The Exhibition , a travelling display of cadavers and human specimens which opens at the Ambassador Theatre tomorrow. However, there are a number of issues people in Ireland should consider before they join this global throng, writes Muiris Houston .

Of most concern is the source of the bodies which have been dissected and placed on display. According to organisers Premier Exhibitions, it obtained the bodies from the Dalian Medical University Plastination Laboratories in the Republic of China. But the origin of the cadavers before they reached these laboratories remains murky. Are the bodies those of executed Chinese prisoners?

This allegation is denied by the exhibitors, but last May it said in New York it could not prove that the bodies were not of prisoners who might have been tortured or executed.

Even if the people whose bodies are now on display had died from natural causes, from where they came remains an issue. Were they donated to medical science before death by means of informed consent? Did their relatives give permission for the bodies to be used in this way?
Following an investigation by the New York attorney general Andrew M Cuomo last year, the following statement was released by both Premier Exhibitions and Cuomo: “There is no written record that any of those persons consented to the plastination and exhibition of their bodies. Rather, those bodies were unclaimed at death, collected by the Chinese Bureau of Police, and delivered to the Dalian Medical University and other universities in China for education and research.”

However, when you log on to Premier Exhibition’s website, all you are told is: “Premier Exhibitions cannot, however, independently guarantee the origin of the specimens.”
In other words, the bodies you may be planning to bring your sons, daughters or pupils to view have no provenance. “Unclaimed at death” covers a multitude of sinister possibilities.

Dr Roy Glover, an associate professor emeritus of anatomy at the University of Michigan and medical director of the exhibition, says it is common practice in medical schools that corpses not claimed are donated for education and research purposes.
However, this is not the case here. Anatomy departments are scrupulous in seeking consent from people who express an interest in donating their bodies to science and have criteria that restrict the final acceptance based on how the person dies. Unclaimed corpses do not end up in any of our medical schools.

Maybe none of this really matters. Is looking at these exhibits any different from medical students dissecting a cadaver in a university anatomy department? Well, actually, it is.
Respect for the body is an integral part of dissection: it takes place on consecrated ground; and the dissected body is buried about two years after donation. And there is a defined process with a beginning and an end, unlike the fate of these unknowns who, following plastination, travel the world in a Barnum and Bailey-like titillation of the masses.

Then the merchandising. Click on www.bodiesexhibition.com and you can order T-shirts, mugs, key rings and other items illustrating cadavers in various “action” poses. And while you are on the website, check out the visitor comments from previous exhibitions. Amazingly, not a single person has a negative observation. I wonder why?

In the past, medical students handed real skeletons on to one another for use as a practical aid to learning anatomy. Most did not stop and think about whose remains they were. However, in later professional life, many doctors were taken aback to learn that some of these skeletons came from the killing fields of Cambodia and Vietnam and had found their way to the West as war booty. It was a lesson in the importance of asking difficult questions. Parents and teachers need to ask themselves some hard questions before they buy tickets to this exhibition. Does it represent science, or is it simply entertainment? And might it be better to use the display’s arrival to discuss the ethics of organ donation or the Universal Declaration of Human Rights?

Dr Muiris Houston is Medical Correspondent of The Irish Times

source: http://www.irishtimes.com/newspaper/opinion/2009/0123/1232474674971.html

Fight for Kisses

απιστευτο!!!!!!!